سندرم تونل کارپال: فیزیوتراپی و ورزش برای کاهش درد تونل کارپال

تاریخ: ۱۹ آبان ۱۴۰۲

سندرم تونل کارپال یک بیماری شایع دست و بازو است که سالانه میلیون‌ها نفر را مبتلا می‌کند. این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که عصب مدیان، که مسئول ارسال سیگنال‌های احساسات و حرکت عضلات در دست شما است، فشرده و ملتهب شود. وقتی این اتفاق می‌افتد، ممکن است استفاده و حرکت دادن دست خود دشوار کند. همیشه بهتر است این بیماری را زودتر از موعد قبل از بدتر شدن تشخیص داده و برطرف کنیم.

علت سندروم تونل کارپال

بیایید بررسی کنیم که چه چیزی سندرم تونل کارپال را تحریک می‌کند، در این صورت می‌دانید که چگونه از بروز آن جلوگیری کنید.

ژنتیک

برخی از افراد به دلیل ژنتیک مستعد ابتلا به سندرم تونل کارپال هستند. اگر فردی در خانواده شما با این بیماری تشخیص داده شود، ممکن است خطر ابتلا به آن را نیز افزایش دهید. گرچه، سندرم تونل کارپال به ندرت فقط به یک علت اتفاق می‌افتد. فاکتورهای زیادی وجود دارد که باعث تحریک سندرم تونل کارپال در بیشتر افراد می‌شود.

حرکات تکراری دست 

هر نوع حرکت تکراری دست و مچ دست می‌تواند تاندون‌های شما را تحریک کند، منجر به فشار بر عصب مدیان شما شود و در نهایت باعث سندرم تونل کارپال شود. تایپ مداوم، فعالیتی است که می‌تواند سندرم تونل کارپال را تحریک کند. افرادی که شغل آن‌ها صندوق دار‌ی در فروشگاه است نیز در معرض خطر این عارضه هستند. آنچه واقعاً به شما در کاهش خطر کمک می‌کند، کشش دست و مچ، استراحت مکرر و انجام کارهای متناوب هر زمان که می‌توانید باشد.

قرار گرفتن دست و مچ در یک موقعیت به مدت طولانی 

اگر دست و مچ دست شما به طور منظم و برای مدت طولانی در وضعیت نامناسب قرار گیرد، می‌تواند باعث ایجاد تنش و فشار بر عصب مدیان شود. نواختن آلات موسیقی نیازمند حرکاتی بیش از حد دست است که ممکن است سندرم تونل کارپال را فعال کند. همچنین، استفاده نکردن از موس و استفاده از صفحه لمسی لپتاپ نیز به عنوان عوامل محرک برای این سندرم شناخته شده است. بهتر است دستان خود را در حالت آرام قرار داده و از خم شدن کامل به سمت بالا یا پایین آن‌ها خودداری کنید. همچنین، به طور منظم استراحت کنید. در شب‌ها، توصیه می‌شود از مچ بند استفاده کنید تا مچ دست خود را در حالت راست قرار دهید.

بیماری‌های التهابی 

مسائل مربوط به سلامتی، مانند آرتروز، باعث درد و تورم مزمن در مفاصل دست و مچ دست شما می‌شود که می‌تواند عصب مدیان را تحریک کند. آسیب عصبی ناشی از دیابت همچنین می‌تواند محرک سندرم تونل کارپال باشد.

علائم 

علائم  شب هنگام و روزانه سندرم تونل کارپال:

علائم شبانه 

علائم سندرم تونل کارپال به آرامی رخ می‌دهد. علائم شب و علائم خفیف به احتمال زیاد در ابتدا ظاهر می‌شوند. اولین علائم هشدار دهنده گزارش شده شامل بی حسی و احساس سوزن سوزن شدن در دست و انگشتان است.

بی حسی

بیماران احساس بی حسی در انگشت شست، اشاره و انگشت میانی می‌کنند. همچنین احساس سفتی و کمی محدودیت در حرکت معمول است. برخی از افراد برای تسکین چنین علائمی دست خود را تکان می‌دهند. با این حال، با گذشت زمان، ممکن است بی حسی مزمن شود.

سوزن سوزن شدن 

احساس سوزن سوزن شدن شبیه شوک الکتریکی در دست آسیب دیده است. ممکن است احساس کند جریانی از مچ دست شما به سمت بازو حرکت می‌کند. این علامت در مواقعی بیشتر احساس می‌شود که کاری را که انجام می‌دهید، سندرم تونل کارپال را بیشتر تحریک می‌کند. گاهی اوقات، سوزن سوزن شدن ممکن است در شب ایجاد شود و شما را از خواب بیدار کند.

علائم روز 

با پیشرفت شرایط، ممکن است علائم را حتی در طول روز احساس کنید. جدا از سوزن سوزن شدن، علائم هشدار دهنده نیز شامل موارد زیر است:

• کاهش احساس در نوک انگشتان. بی حسی که در شب احساس می‌کنید ممکن است بدتر شود و صبح نیز ادامه یابد. به خصوص پس از انجام کار با دست ممکن است در انگشتان خاصی احساس کمتری داشته باشید.
• مشکل در گرفتن اشیا. عدم توانایی شما در گرفتن اجسام می‌تواند تحت تأثیر کاهش احساس باشد. در نتیجه ممکن است نگه داشتن اشیا کوچک، نوشتن و رانندگی برایتان سخت باشد.

سایر علائم سندرم تونل کارپال 

احساس بی حسی و سوزن سوزن شدن در دست به دلیل استفاده مداوم از دست ممکن است در ابتدا به نظر طبیعی بیاید. اما این علائم با گذر زمان قویتر و مزمن تر می‌شوند. همچنین، سندرم تونل کارپال می‌تواند علائم دیگری را نیز ایجاد کند که نادیده گرفتن آن‌ها دشوارتر است. در صورتی که علائم سندرم تونل کارپال باعث اختلال در فعالیت‌ها و الگوی خواب شما می‌شود، توصیه می‌شود به پزشک خود مراجعه و مشاوره بگیرید. این مشکل را نباید نادیده بگیرید.

علائم رایج نیز شامل موارد زیر است:

درد

با پیشرفت این وضعیت، احتمالاً احساس درد در دست و انگشتان آسیب دیده خواهید داشت. احساس درد در هنگام شب یا اولین چیز هنگام بیدار شدن معمول است. همچنین احساس درد تیرکشیدن در طول روز از دستی که مرتب از آن استفاده می‌کنید، معمول است.

ضعف ثابت دست 

با بدتر شدن وضعیت، بی حسی باعث ضعیف شدن دست می‌شود. اگر این علامت به طور مداوم رخ دهد، می تواند روال زندگی شما را مختل کند و به طور قابل توجهی بر بهره وری شما در خانه و محل کار تأثیر بگذارد.

ناتوانی در انجام وظایف خاص 

با ضعف و درد، انجام بسیاری از فعالیت‌های مربوط به دستان، مانند تایپ کردن، بافندگی، نوشتن و تا زدن لباس نیز برای شما چالش آور است. حتی ممکن است به دلیل ضعف شروع به کنار گذاشتن خیلی چیزها کنید.

چگونه سندرم تونل کارپال تشخیص داده می‌شود؟ 

فیزیوتراپیست یا پزشک شما به طور کلی سندرم تونل کارپال را براساس علائم شما تشخیص می‌دهد. آنها از آزمایشات مختلفی مانند آزمایش فالن (Phalen Test)، آزمون تینل (Tinel) یا تست فشار عصبی خم شدن مچ دست / میانه استفاده می‌کنند که تونل کارپال را فشرده می‌کند. همچنین لازم است مفاصل پایین گردن و قسمت فوقانی کمر، به علاوه تحرک بافت عصبی به طور کامل بررسی شود.

اگر تکانه‌های عصب الکتریکی شما با فشرده سازی تونل کارپال یا بالاتر از بازو کاهش یابد، ممکن است پزشک شما را برای تست نوار عصب و عضله EMG ارجاع دهد.

اولتراسوند ممکن است بزرگ شدن عصب میانی را نشان دهد. با اشعه ایکس، آسیب شناسی‌های همزمان قابل بررسی است. ام آر آی و سی تی اسکن معمولاً مورد نیاز نیست.

درمان سندروم تونل کارپال

موارد زیر از درمان‌های سندرم تونل کارپال می‌باشند:

فیزیوتراپی چگونه به درمان سندرم تونل کارپال کمک می‌کند؟ 

فیزیوتراپی شامل چند درمان می‌باشد که در این قسمت به آن ها اشاره شده است:

اسپلینت یا آتل دست 

فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند آتل را برای کمک به مچ دست شما در موقعیت خنثی برای جلوگیری از فشار بر روی عصب تجویز کنند. این امر به ویژه در شب مهم است که کنترل موقعیت مچ دست شما دشوارتر است.

مشاوره ارگونومی 

با اجتناب از برخی موقعیت‌های مشترک مچ دست و فعالیت‌هایی که فشار را در تونل کارپال افزایش می‌دهند، می‌توان علائم را کاهش داد. ارزیابی و بررسی سیستک کاری یا لپ تاپ شما به درمان و کاهش علائم این عارضه کمک می‌کند.

تمرینات مچ دست و انگشت 

حرکت دادن تاندون‌ها در داخل تونل می‌تواند به شما در کاهش فشار از اعصاب و کاهش تورم کمک کند.

کنترل تورم 

فیزیوتراپیست شما می‌تواند برخی از تکنیک‌ها را برای کنترل تورم از جمله استفاده سرما و گرما درمانی و برخی از روش‌های ماساژ را استفاده کند. یک درمان دستی نیز ممکن است موثر باشد.

تمرینات عصب گلایدینگپ

ما فکر نمی‌کنیم که اعصاب واقعاً نیاز به حرکت داشته باشند اما می‌توانند مانند عضلات سفت یا محدود شوند. اگر محدودیتی در اعصاب میانی شما وجود داشته باشد، فیزیوتراپیست تمریناتی را برای عصب گلایدینگ از گردن جایی که شروع می‌شوند، تا انگشتان پایانی جایی که به انتها می‌رسانند، به شما آموزش می‌دهند.

ورزش‌های تقویت عضلات

اگر عضلات شما به دلیل فشرده شدن عصب از بین رفته‌اند، فیزیوتراپیست می‌تواند برخی از تمرینات تقویت کننده انگشت شست و سایر انگشتان را به شما نشان دهد. این به شما کمک می‌کند که دیگر چیزی از دست شما طور ناگهانی رها نشود!

تزریق اوزون 

اوزون درمانی در برخی از شرایط اسکلتی عضلانی توصیه شده است. ازن درمانی یک روش ایمن و کم هزینه با نتایج امیدوار کننده در بیماران با سندرم تونل کارپال خفیف تا متوسط ​​است.

جراحی 

جراحی برای درصد کمی از افراد مبتلا به سندرم تونل کارپال مورد نیاز است. اگر علیرغم تلاش برای درمان سندرم تونل کارپال با روش های محافظه کارانه، علائم شما همچنان ادامه دارد یا بی حسی آن ثابت است و ضعف شدیدی دارید، در این صورت نظر متخصص توصیه می‌شود. در ابتدا، برای تعیین سطح فشرده سازی عصب ابتدا از بیمار نوار عصب عضله درخواست می‌شود و در صورت شدید بودن این آسیب، یک جراح رباط فیبری قوی بالای قسمت بالای تونل را برش می‌دهد تا فشار عصب و ساختارهای تونل را کاهش دهد. در صورت نیاز، فیزیوتراپی می‌تواند به شما در بهبود و توانبخشی بعد از جراحی کمک کند.

چه کاری می‌توانم در خانه انجام دهم؟ 

• به بدن خود اهمیت دهید و فعالیت‌های تشدید کننده را پیدا کنید و سعی کنید این فعالیت‌ها را به حداقل برسانید یا از آن‌ها اجتناب کنید. اگر فعالیت‌هایی پیدا کردید که به شما آرامش می‌دهند، این کارها را انجام دهید.
• تا 6-3 هفته برای حمایت از مچ دست خود آتل بپوشید. ممکن است پوشیدن آن در شب یا هنگامی که تحریک پذیری بیشتر است، بهترین زمان برای استفاده از بریس یا مچ بند باشد.
• اگر دست شما متورم است به توصیه‌های فیزیوتراپیست خود عمل کنید، دست خود را بلند نگه دارید و انگشتان را در حرکت دهید.