تشخیص دقیق دیسک گردن با معاینه فیزیکی، بررسی علائم، سی تی، MRI

مهمترین علائم رایج در تشخیص دیسک گردن، درد گردن و احساس خشکی گردن است. هنگامی که دچار دیسک گردن می‌شوید، یک یا چند اعصاب از طریق نخاع عبور می‌کنند و باعث درد، بی حسی یا ضعف و حتی انتشار درد از گردن به شانه، بازو و دست شما می‌شوند. اگر علائم نتوانستند در تشخیص دقیق دیسک گردن کمک کنند، پزشکان از آزمایشات دیگری مانند ام آر آی استفاده می‌کنند. در بعضی موارد بیماری‌های دژنراتیو دیسک مانند دیسک گردن، مربوط به سن است که در صورت تخریب مهره‌های ستون فقرات یا شکستن یک یا چند دیسک، منجر به گردن درد می‌شود. علاوه بر افزایش سن، عواملی چون ضربه یا وضعیت بد بدن می‌تواند عامل فتق دیسک گردن باشد. اگر مشکوک به دیسک گردن هستید، برای تشخیص دقیق دیسک گردن به پزشک مراجعه کنید و درمان‌های توصیه شده توسط پزشک را دنبال کنید.

دیسک گردن 

امروزه بیش از هر زمان دیگر، مردم سر خود را به سمت جلو حرکت می‌دهند تا به تلفن همراه خود نگاه کنند یا در پشت میز کار خود تایپ کنند. وقتی بدن شما در یک تراز طبیعی قرار ندارد، فشار بیشتری به ستون فقرات کمر و گردن شما وارد می‌شود. با گذشت زمان، وضعیت بد بدن می‌تواند منجر به بیرون زدگی و یا فتق دیسک گردن شود.

اگر احساس درد در ناحیه‌ی گردن می‌کنید، حتما آن را جدی بگیرید و به یک پزشک متخصص مراجعه کنید. فتق دیسک گردن می‌تواند در اثر ضربه‌های جسمی حاد  یا با گذشت زمان با کم شدن تدریجی سلامتی دیسک اتفاق بیفتد.

اگر فردی بلافاصله پس از حادثه یا آسیب دیدگی دچار گردن درد و رادیکولوپاتی شود، علت خاص آسیب دیسک فتق گردن را می‌توان مشخص کرد. با این حال، بیشتر افرادی که با آسیب دیسک روبرو شده‌اند اتفاق خاصی را که درد آن‌ها را تحریک کرده باشد به خاطر نمی‌آورند و علت واقعی آن مشخص نیست. افرادی که کار سنگین انجام می‌دهند (و از تکنیک‌های مناسب لیفتینگ استفاده می‌کنند) یا در ورزش شرکت می‌کنند، تقریباً مصدومیت آنها با افرادی که این کار‌ها را انجام نمی‌دهند یکسان است.

علائم 

بیماران ممکن است درد گردن یا درد بازو داشته باشند، اما معمولاً هر دو در مواردی که آسیب دیسک قابل توجه باشد، وجود دارد. رادیکولوپاتی (درد بازو، بی حسی و یا ضعف) معمولاً فقط در یک بازو وجود دارد اما گاهی اوقات در هر دو طرف احساس می‌شود. علائم بازو ممکن است به صورت برق گرفتگی، از شانه به بازو و در دست و انگشتان کشیده شود. درد رادیکولیک همچنین ممکن است دارای مولفه‌ای از بی حسی، سوزن سوزن شدن (پاراستزی) و یا ضعف باشد. بیماران ممکن است در چرخاندن سر و خم شدن گردن خود مشکل داشته باشند، زیرا ممکن است علائم درد رادیکولار را تحریک کند. گاهی اوقات، بیماران فقط ضعف و بی حسی قابل توجهی در بازو دارند اما هیچ درد گردن یا بازویی ندارند. در موارد نادر، دیسک فتق شدید می‌تواند باعث پاراپلژی و  یا بی اختیاری روده / مثانه شود  که در این صورت جراحی درمان اصلی محسوب می‌شود.

تشخیص دقیق دیسک گردن

تشخیص فتق دیسک گردن در اکثر بیماران نسبتاً راحت است. وقتی علائم یا یافته‌های فیزیکی غیرطبیعی باشد، تشخیص ممکن است پیچیده شود. در برخی از افراد مبتلا به گردن درد، ممکن است دیسک گردن اشتباها با کشیدگی یا پیچ خوردگی گردن تشخیص داده شود. برخی از بیماران دیگر نیز تنها از درد شانه، درد بازو یا بی حسی دست شکایت می‌کنند و مورد تشخیص و درمان اشتباه قرار می‌گیرند. برای پزشك مهم است كه قبل از قطعی کردن تشخیص دقیق دیسک گردن، شرح حال كامل و معاینه فیزیکی را انجام دهد تا این بیماری اشتباه تشخیص داده نشود. برای روشن شدن تشخیص باید از مطالعات تصویربرداری (و بعضاً تست‌های آزمایشگاهی) استفاده شود.

معاینات فیزیکی

یافته‌های فیزیکی بیماران مبتلا به فتق دیسک گردن غالباً شامل حساس شدن گردن و اسپاسم، علاوه بر کاهش دامنه حرکتی گردن است. در صورت خم شدن گردن به سمت پایین و در طرف فتق دیسک، بیماران درد بیشتری دارند. اگر فشرده سازی عصب نخاعی شدید باشد، ممکن است باعث بی حسی (از دست دادن احساس) قابل توجهی در بازو و دست شود و برخی از عضلات بازو و یا دست ضعیف باشد. بیماران مبتلا به فشرده سازی عصبی طولانی مدت و ضعف عضلانی ممکن است آتروفی (کاهش اندازه) عضله (های) آسیب دیده را نشان دهند و این ممکن است در مقایسه آن با بازوی مخالف کاملاً مشهود باشد. رفلکس‌های تاندون عمیق ممکن است برای عصب خاص نخاعی که تحت تأثیر قرار گرفته کاهش یافته یا وجود نداشته باشد.

آزمایشات تصویربرداری برای تشخیص دقیق دیسک گردن 

اشعه ایکس ساده ستون فقرات، فتق دیسک گردن را نشان نمی‌دهد زیرا اشعه ایکس فقط ساختارهای استخوانی را نشان می‌دهد و دیسک غضروف یا اعصاب نخاعی در آن مشخص نیست. آزمایش تصویربرداری تشدید مغناطیسی ام آر آی (MRI) از ستون فقرات گردن برای تعریف صحیح آسیب دیسک ضروری است و غیرتهاجمی (بدون تزریق سوزن یا رنگ) است. قبل از اختراع ام آر آی، برای تأیید تشخیص دقیق دیسک گردن، بیماران باید سی تی اسکن، میلوگرام یا میلوگرام CT انجام می‌داد. اکنون انجام MRI بسیار راحت‌تر است و به طور کلی آسیب دیسک را بهتر نشان می‌دهد. با این حال برخی از بیماران قادر به انجام MRI نیستند، مانند آنهایی که دارای ضربان ساز قلب هستند و باید یکی از آزمایشات تصویربرداری دیگر را داشته باشند.

تست‌های آزمایشگاهی

هیچ تست آزمایشگاهی برای تشخیص دقیق فتق دیسک گردن وجود ندارد. گاهی اوقات، آزمایشات خاصی برای رد عفونت یا سایر علل یا گردن درد و یا رادیکولوپاتی انجام می‌شود.

تست‌های دیگر 

آزمایشات الکترومیوگرافی و مطالعات هدایت عصبی (EMG / NCV) برای تعیین اینکه کدام عصب تحت تأثیر قرار گرفته و شدت آسیب دیده یا تحریک شده دیسک مفید است. این آزمایش اغلب محل فشرده شدن اعصاب در گردن، شانه، آرنج یا مچ دست را مشخص می‌کند. به عنوان مثال، نوار عصب و عضله می‌تواند تشخیص دهد که آیا بی حسی دست و انگشت به علت آسیب دیسک در گردن است یا سندرم تونل کارپ (فشرده سازی عصب مدیان در مچ دست) باعث این علائم شده است.

درمان 

پس از تشخیص دقیق دیسک گردن، درمان معمولاً ابتدا با درمان‌های غیر جراحی یا محافظه کارانه آغاز می‌شود. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• کولار یا بریس گردن. بریس پوشیده شده در اطراف گردن می‌تواند حرکت ستون فقرات را کاهش دهد. گردنبند طبی، به طور کلی فقط برای مدت کوتاهی پس از تشخیص دقیق دیسک گردن و در افراد مبتلا به گردن درد حاد استفاده می‌شود.
• تراکشن گردن. دوره‌های کوتاه مدت (15 تا 20 دقیقه) در روش تراکشن می‌توانند فشرده سازی عصب نخاعی را کاهش دهند البته اگر دیسک گردن سریع تشخیص داده شود.
• داروها. برای کاهش التهاب ممکن است از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) یا استروئیدهای خوراکی مانند پردنیزولون استفاده شود. شل کننده عضلات می‌تواند اسپاسم عضلات را برطرف کند. برای کاهش علائم مرتبط با عصب ممکن است از داروهای ضد افسردگی و ضد تشنج استفاده شود.
• فیزیوتراپی. پس از یک دوره کوتاه استراحت، برخی از افراد پس از تشخیص دقیق دیسک گردن از فیزیوتراپی بهره می‌برند. این ممکن است شامل یخ یا گرما درمانی، تمرینات تقویت کننده یا درمان تحریک الکتریکی باشد.
• تزریق استروئید ستون فقرات. استروئیدهای تزریق شده به ستون فقرات می‌توانند التهاب و علائم مربوط به عصب را از دیسک گردن کاهش دهند.

اگر این روش‌های محافظه کارانه کمکی نکرده یا علائم شدید یا بدتر شده اند، ممکن است به جراحی نیاز باشد. مانند:

• دیسککتومی قدامی گردن همراه با همجوشی. در این روش دیسک فتق شده برداشته می‌شود. سپس مهره‌های دو طرف با استفاده از مواد استخوان یا استخوان مانند و کاشت‌های فلزی فیوز می‌شوند. این باعث ثابت شدن ستون فقرات در آن سطح می‌شود.
• تعویض کامل دیسک. دیسک فتق شده برداشته می‌شود و دیسک مصنوعی جایگزین آن می‌شود که عملکرد دیسک نخاعی را تقلید می‌کند. این روش، ستون فقرات را تثبیت کرده و حرکات طبیعی گردن را امکان پذیر می‌کند.