درمان پیریفورمیس با فیزیوتراپی برای آزادکردن سیاتیک چگونه است؟

سندرمپری فورمیسیک اختلال عصبی عضلانی است که با درد عمیق در باسن مشخص می‌شود. عضله پيریفورمیس در ناحیه باسن قرار دارد و از لگن به بیرون ران کشیده می‌شود. این عضله مسئول چرخش مفصل ران می‌باشد و به ران، پا و زانو اجازه می‌دهد تا به سمت خارج برود. عصب سیاتیک معمولاً بین این عضله و دیگر عضلات مجاور هیپ قرار دارد.علائم زمانی اتفاق می‌افتد که عصب سیاتیک فشرده می‌شود با توسط عضله پری فورمیس آسیب می‌بیند و باعث درد، سوزن سوزن شدن یا بی‌حس شدن پا می‌شود، در غیر این صورت به‌عنوان “سیاتیک” شناخته می‌شود.

علت سندرمپری فرمیس

تعدادی از عوامل می‌توانند بر عضله پری فوریمیس تأثیر بگذارند که باعث درد قوزک می‌شوند و ممکن است عصب مجاور سیاتیک را تحت تأثیر قرار دهند.علل عبارتند از اسپاسم عضلانی در عضله پیریفورمیس، سفت شدن عضله یا تورم عضله پری فورمیس در واکنش به آسیب یا اسپاسم.شایع‌ترین علت سندرم پیریفورمیس آسيب يا فشار بر باسن است.آسيب حاد يا مزمن عضله ممکن است از طريق ضربه‌ی مستقيم يا استفاده بیش‌ازحد از اندام پايين رخ دهد.
مشکلات خاصی در ستون فقرات مانند تنگی نخاعی نیز با سندرم پری فریمیس مرتبط است و می‌تواند بر دو طرف بدن تأثیر بگذارد.اختلالات ذاتی عصب سیاتیک علت دیگری است.

علائم و نشانه‌ها

بیماران مبتلا به سندرمپری فورمیس معمولاً از درد عمیق و حساسیت در باسن شکایت دارند.سایر علائم عبارتند از سوزن سوزن شدن، بی‌حسی یا سوزش کمر تا ران و زانو و گاهی اوقات در پایین پا.علاوه بر این، بیماران اغلب از سنگینی یا خستگی پا شکایت دارند.درد با نشستن طولانی‌مدت، راه رفتن یا بالا رفتن از پله‌ها بدتر می شود.
هنگامی معاینه‌ی بیماران مبتلا به سندرمپری فرمیسبه‌طورمعمول درد در حرکات خاصی از ران وجود دارد.بیمار ممکن است حساسیت به لمس عضله پری فریمیس را در معاینه داشته باشد.

تشخیص سندرمپری فرمیس

سندرم پری فرمیس می‌تواند از طریق سابقه‌ی بالینی و معاینه فیزیکی تشخیص داده شود، با این وجود که علائم ممکن است در سایر شرایط مشابه باشند، آزمایش‌های رادیولوژیکی نظیرآم آر آیممکن است لازم باشد تا مطمئن شوید که دیگر علل فشرده‌سازی عصب سیاتیک مانند دیسک فتق وجود نداشته باشد.اسکن‌هایام آر آیاز ران و پا می‌تواند وجود تورم و تحریک عصب سیاتیک را نشان دهد که در آن عصب از زیر عضله پری فورمیس عبور می‌کند.
در برخی موارد، ممکن است بیمار نیاز به انجام معایناتی داشته باشد که هدایت الکتریکی امواج در امتداد فیبرهای عضلانی را بررسی می‌کند.این بررسی به‌عنوان الکترومیوگرافی شناخته‌شده است و یک آزمایش مفید در تائید تشخیص است.

درمان سندرم پری فرمیس

درمان سندرم پری فورمیس معمولاً شامل استراحت و توان‌بخشی است.

• تسکین علائم درد عضلانی و عصبی اغلب می‌تواند توسط داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی و یا آرام‌بخش عضلانی به دست آید.
• اپیوییدها در کنترل بیماران مبتلا به سندرم پری فریمیس ناکارآمد هستند.
• درمان محافظه‌کارانه معمولاً با فیزیوتراپی، گرما، ماساژ، اولتراسوند و فرم‌های مختلف تمرین مانند تمرینات کششی و تقویتی عضلات پری فورمیس و لگن شروع می‌شود.
• در مراحل اولیه، تمرینات کششی ساده و ماساژ عضله پری فورمیس معمولاً کافی است.
• اگر اقدامات محافظه‌کارانه برای از بین بردن یا بهبود علائم سندرم پری فوریمیس کافی نباشد، ممکن است برخی از روش‌های مداخله‌ای توسط متخصص برای کنترل درد انجام شود.
• تزریق نقاط ماشه‌ای به‌طور مستقیم به عضله پری فورمیس تحت هدایت اولتراسوند می‌تواند به رفع درد و التهاب کمک کند.

تمرینات مؤثر برای عضله پری فورمیس چیست؟

پزشکان معمولاً به بیمارانی که از این بیماری دردناک رنج می‌برند تمرینات زیر را توصیه می‌کنند:

چرخش فوم با پری فورمیس و عضله چهار سر

روی رول فوم بنشینید به صورتی که رول مستقیماً زیر ران فوم قرار داده شود. یک‌پا را از روی پای دیگر رد کنید و روی زانو قرار دهید.به‌آرامی پشت ران را بچرخانید، فشار را روی نقاط به مدت 30 ثانیه قرار دهید.

اسلاید پا

به پشت دراز بکشید و زانوهای خود را خم و کف پاها را بر روی زمین قرار دهید. درحالی‌که به‌آرامی شکم را به سمت ستون فقراتتان می‌کشید، طبیعی نفس بکشید.انقباض شکم را حفظ کنید و به‌آرامی یک‌پا را به‌آرامی بکشید تا کاملاً بر روی زمین باشد.به یاد داشته باشید که شکم را منقبض کرده و مراقب باشید که ستون فقرات خود را حرکت ندهید.به‌آرامی پای خود را به موقعیت اولیه بازگردانید و با پاهای مخالف تکرار کنید.

پل زدن روی زمین

به پشت بخوابید و زانوهای خود را خم‌کنید و کف پاها را روی زمین بگذارید و پاها را به‌اندازه‌ی عرض شانه از هم بازکنید.شکم  را منقبض کنید. به‌آرامی به پاشنه فشار وارد کنید و لگن خود را از کف زمین بالا بکشید تا زانوها، باسن‌ها و شانه‌ها در یک خط قرار گیرند. چند ثانیه صبر کنید و سپس لگن را به‌آرامی پایین بیاورید.

راه رفتن افقی باکش و اسکات با توپ

بایستید و پاها را به‌اندازه عرض لگن از هم بازکنید. زانوها باید کمی خم باشند.تکه‌ای کش را در اطراف مچ پا قرار دهید.پای خود را مستقیم نگه‌دارید گام‌های کوچک را به سمت یک‌طرف بردارید.پس از برداشتن چند قدم در مسیر افقی تمرین را در طرف مقابل تکرار کنید.

 کپی فقط با ذکر لینک و منبع بلامانع است.