تنگی کانال نخاعی گردن: علت، علائم و درمان با فیزیوتراپی، ورزش و ماساژ

تاریخ: ۳۰ آبان ۱۴۰۲

تنگی کانال نخاعی گردن به باریک شدن کانال نخاع در ستون فقرات گردنی اشاره دارد. تنگی کانال نخاعی می‌تواند منجر به فشرده سازی نخاع و رگ‌های خونی مرتبط شود این وضعیت می‌تواند منجر به علائم دردناک شود. تنگی کانال نخاعی گردن می‌تواند مادرزادی (ژنتیکی) باشد، یا بیشتر با افزایش سن در اثر تحلیل پیشرونده دیسک حاصل می‌شود (ساییدگی و پارگی دیسک‌ها). بیشتر اوقات ممکن است تنگی کانال نخاعی گردن هیچ علامت قابل مشاهده ای نداشته باشد. حتی اگر درد در ناحیه گردن و اندام احساس شود، بخشی از روند پیری محسوب می‌شود. برخی از علائم تنگی کانال نخاعی گردن شامل درد در گردن، درد در دست‌ها / پاها و سفتی و خشکی در حرکت شانه و دست‌ها است. برخی از افراد ممکن است در تعادل هنگام راه رفتن دچار مشکل شوند. اگر اعصابی که به مثانه می‌رود تحت تأثیر قرار گیرد، ممکن است باعث بی اختیاری ادرار شود.

برای بهبود وضعیت تنگی کانال نخاع، تمرکز بر تمرینات تقویتی بسیار مفید است. این تمرینات به تنهایی قادر به بهبود وضعیت شما نیستند، اما می‌توانند در حفظ شیب لگن خلفی هنگام راه رفتن یا ایستادن به شما کمک کنند. با انجام این تمرینات، عضلات را قوی‌تر و قدرتمند‌تر می‌کنید و این می‌تواند به تثبیت وضعیت بدن شما کمک کند. حتماً درستی و اهمیت تمرینات مورد نظر خود را بررسی کنید و در صورت نیاز با راهنمایی متخصصان مربوطه همکاری کنید. لازم به ذکر است که هماهنگی با متخصصان حرکتی و تنظیم برنامه تمرینی مناسب با شرایط شما می‌تواند بهبودهای قابل توجهی را به همراه داشته باشد.

علل 

دلایل تنگی کانال نخاعی گردن:

• فتق یا برآمدگی دیسک‌ها.
• عفونت موضعی (آبسه).
• استئوفیت‌ها (خارهای استخوانی که اغلب با آرتروز مرتبط هستند).
• التهاب رباط‌های ستون فقرات.
• سرطان
• اسپوندیلولیستیز (جابجایی یک مهره بر روی دیگری).
• بیماری سیستمیک استخوان و در نتیجه رشد بیش از حد استخوان در ستون فقرات (به بیماری پاژه شناخته می‌شود)
• صدمات نخاعی ناشی از تصادفات رانندگی یا سایر جراحات، مانند شکستگی.

علائم 

علائم تنگی کانال نخاع گردنی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• گردن درد؛ همیشه شدید نیست
• درد، ضعف یا بی حسی در شانه‌ها، بازوها و پاها
• لرزش دست
• اختلالات راه رفتن و عدم تعادل
• احساس سوزش، گزش و سوزن سوزن شدن در اندام درگیر، از جمله بالای شانه، ناحیه تیغه شانه، بازو و پایین بازو یا دست.
• در موارد شدید، مشکلات مثانه و روده
• اگرچه نادر است، موارد شدید می‌تواند باعث از دست دادن عملکرد فرد یا پاراپلژی شود

تشخیص 

فرآیند تشخیصی جامع برای تنگی کانال نخاع گردنی شامل موارد زیر است:

• تاریخچه پزشکی. پزشک در مورد علائم، شدت آنها و اینکه شما قبلاً درمان‌هایی را امتحان کرده‌اید با شما صحبت می‌کند.
• در معاینه فیزیکی، پزشک با دقت محدودیت‌های حرکتی، مشکلات تعادلی و درد را بررسی می‌کند. او در طول معاینه، به دست دادن رفلکس‌های اندام، ضعف عضلانی، از دست دادن احساس و سایر علائمی که ممکن است نشانه‌ای از مشکلات عصبی باشند، توجه می‌کند و آنها را ارزیابی می‌کند. این معاینه فیزیکی به پزشک کمک می‌کند تا تشخیص دقیق‌تر و مشخص‌تری از وضعیت عصبی و حرکتی بیمار بگذارد. با توجه به نتایج معاینه، پزشک ممکن است سایر تست‌های تشخیصی نیز انجام دهد تا تصویر کامل‌تری از وضعیت عصبی بیمار به دست آورد.
• آزمایشات تشخیصی. به طور کلی، پزشکان با اشعه ایکس ساده شروع می‌کنند، که به حذف سایر مشکلات مانند تومور یا عفونت کمک می‌کند.
• سی تی اسکن و ام آر آی: برای به دست آوردن جزئیات بیشتر در مورد مشکل ستون فقرات شما انجام می‌شود، مانند شواهد وجود فتق دیسک یا استئوفیت (رشد استخوانی).
• گاهی اوقات، میلوگرافی انجام می‌شود. میلوگرافی شامل تزریق ماده حاجب به ستون فقرات برای تقویت بصری مناطقی است که ممکن است نخاع یا ریشه‌های عصب از بین بروند.

درمان 

بسیاری از درمان‌های غیر جراحی مختلف به تسکین علائم تنگی کانال نخاع کمک می‌کنند. این شامل:

• داروهایی مانند داروهای ضد التهاب برای کاهش تورم و درد، داروهای شل کننده عضلات برای آرام شدن اسپاسم و گاهی اوقات داروهای مسکن برای تسکین درد حاد.
• سرما / گرما درمانی، به ویژه در 24-48 ساعت اول شروع درد. “تزریق ستون فقرات (به عنوان مثال اپیدورال) ممکن است به تسکین درد گردن و مربوط به اندام فوقانی کمک کند.
• فیزیوتراپی، که ممکن است شامل ماساژ ملایم، کشش، ورزش درمانی، بریس یا کشش برای کاهش درد و افزایش عملکرد باشد.
• درمان‌های جایگزین (به عنوان مثال طب سوزنی).
• به طور معمول، درمان دستی یا کایروپراکتیک برای تنگی کانال نخاعی گردن توصیه نمی‌شود.

همراه با این روش‌های درمانی، کارکنان ما به شما در مورد وضعیت استقرار بدن و مکانیک مناسب بدن آموزش می‌دهند.

چه زمانی به درمان جراحی نیاز است؟ 

اگر اقدامات غیر جراحی موفقیت آمیز نباشد، ممکن است جراحی توصیه شود.

برای درمان تنگی کانال نخاعی گردن، روش‌های جراحی متنوعی وجود دارد. هدف اصلی این جراحی‌ها، برطرف کردن فشار یا فشردگی روی نخاع و ریشه‌های عصب است. رفع فشار شامل از بین بردن یا برش آنچه که باعث فشرده‌سازی می‌شود می‌شود. پزشک جراح شما درباره بهترین روش مناسب برای شما بحث خواهد کرد و همچنین مزایا و خطرات آن را به شما توضیح خواهد داد.

• لامینکتومی‌ رفع فشار یک روش جراحی رایج برای درمان تنگی کانال نخاعی گردن است. این روش برای ایجاد فضای بیشتر در کانال نخاع برای اعصاب، لامینا (سقف مهره‌ها) را از بین می‌برد. اگر فقط بخشی از لایه برداشته شود، این روش یک لامینوتومی ‌رفع فشار نامیده می‌شود.
• لامینوپلاستی خلفی با برداشتن لایه از یک طرف، اندازه کانال نخاع را افزایش می‌دهد. این روش ثبات ستون فقرات را حفظ می‌کند و نیاز به همجوشی را کاهش می‌دهد.
• دیسککتومی ‌بخشی از دیسک یا کل آن را برمی‌دارد، مانند بیرون زدگی دیسک که ساختارهای عصبی را فشرده می‌کند.
• فورامینوتومی ‌اندازه حفره را بزرگ می‌کند تا ریشه‌های عصب از حالت فشرده خارج شود.
• ابزار گذاری و همجوشی برای ایجاد ثبات در ستون فقرات انجام می‌شود و ممکن است با روش دیگری مانند دیسککتومی ‌ترکیب شود. ابزار لازم (به عنوان مثال پیچ، صفحه) و همجوشی (پیوند استخوان) دو یا چند مهره را متصل و پایدار می‌کنند.

آیا می‌توانم برای تنگی کانال نخاعی گردن در خانه ورزش کنم؟

تمرینات زیر می‌تواند به بهبود وضعیت بدن و افزایش انعطاف پذیری و قدرت ناحیه بالای کمر و گردن کمک کند، در نتیجه به مدیریت علائم تنگی کانال نخاعی گردن کمک می‌کند.

احتیاط: مراقب تمرینات زیر باشید. اگر هر یک از تمرینات درد شما را افزایش داد، انجام آنها را متوقف کنید و تمرین دیگری را امتحان کنید.

فشار دادن چانه 

این ورزش به تقویت عضلات گردن کمک می‌کند.

چگونه انجامش بدهیم:

• در حالت ایستاده یا نشسته شروع کنید.
• چانه خود را طوری بگیرید که با زمین موازی باشد.
• دو انگشت را روی چانه قرار دهید.
• چانه خود را به داخل فشرده کردن و سر خود را به عقب بکشید (با انگشتان خود به انجام حرکت کمک کنید)
• این وضعیت جمع شده را برای 5 تا 10 ثانیه حفظ کنید.
• 10 تکرار این تمرین را انجام دهید.

کشش گردن رو به جلو 

این تمرین به شما کمک می‌کند تا فضای مفصلی در گردن شما باز شود تا از فشردگی عصب راحت شود.

چگونه انجامش بدهیم:

• در حالت صاف نشسته و شروع کنید، شانه‌ها کمی‌ به عقب و سر راست باشد و به جلو نگاه کنید. ممکن است ساده ترین کار این باشد که جلوی آینه شروع کنید.
• در حالی که صورت و دهان خود را ریلکس نگه داشته اید، سر خود را به آرامی ‌به سمت عقب حرکت دهید، انگار که می‌خواهید یک “غبغب” ایجاد کنید. (از انگشتان کمک بگیرید)
• اطمینان حاصل کنید که در این حرکت دهان خود را باز نکنید.
• در حالی که این وضعیت را دارید، به آرامی ‌کل سر را به سمت سینه حرکت دهید (به کمک بازو)
• این موقعیت را به مدت 10 ثانیه نگه دارید، سپس 10 بار تکرار کنید.
• به یاد داشته باشید که باید موقعیت “جمع شده” را در تمام مدت حفظ کنید.

لغزش عصب مدیان 

این ورزش به شما کمک می‌کند تا تنش‌های عصبی که از گردن خارج می‌شوند را از پایین بازو برطرف کنید. مراقب باشید، اگر این ورزش دردی ایجاد کرد، انجام آن را متوقف کنید.

چگونه انجامش بدهیم:

• در حالت ایستاده و شانه‌ها کمی ‌به عقب و سر به جلو شروع کنید.
• با بازویی که در آن علائم درد دارید شروع کنید، بازوی خود را به کنار و کف دست خود را به سمت سر خود بگیرید، مانند موقعیت “انعطاف” برای بدن سازان.
• با بازوی مخالف، آن را در بالای شانه دیگر قرار دهید.
• آرنج را به آرامی ‌صاف کرده و مچ دست و انگشتان را (رو به بالا) باز کنید. شما باید در امتداد داخل بازو احساس کشیدگی کنید.
• در حالی که آرنج (“خم شده”) را صاف می‌کنید، گوش خود را به آرامی ‌به سمت شانه دیگر ببرید (در مقابل بازویی که صاف می‌شود).
• آرنج خود را تا جایی که راحت است صاف کنید. اگر شروع به احساس درد یا بی حسی کردید، به حالت اولیه برگردید و فقط تمرین را در یک محدوده راحت انجام دهید.
• اگر علائمی ‌در یک بازو دارید، آن را در سمت دیگر تکرار کنید
• بسته به علائم، 10-20 بار تکرار کنید.

کشش در چارچوب درب 

این کشش خوبی برای کمک به باز شدن ناحیه قفسه سینه و قسمت فوقانی کمر، برای بهبود وضعیت بدن شما است.

چگونه انجامش بدهیم:

• آرنج و دستان خود را در راستای یک چارچوب درب قرار دهید.
• به آرامی ‌از در عبور کنید، تا زمانی که احساس کشیدگی کنید.
• قبل از بازگشت به موقعیت اولیه، این وضعیت نهایی را برای 20 تا 30 ثانیه حفظ کنید.
• این کشش را 2-3 بار تکرار کنید.