تزریق پی آر پی (PRP) برای درمان انواع مشکلات کمر(درد و دیسک)

تاریخ: 30 آبان 1402

عارضه‌ای دردناک‌تر از درد کمر مزمن وجود ندارد. این عارضه می‌تواند مانع از موثر بودنتان در کار شود، و همچنین می‌تواند لذت بردن از زمان با خانواده و دوستانتان را برایتان دشوار کند و می‌تواند فعالیت بدنی شما را محدود کند. سن، حالت نشستن و ایستادن بد و آسیب دیسک‌های ستون فقرات ضعیف شده، باعث ایجاد شکاف‌ها یا پارگی‌ها در دیوار دیسک در طول زمان می‌شوند. از آنجایی که دیسک‌های فقراتی با انتهای عصب کوچک پر می‌شوند، این پارگی‌ها می‌توانند در بسیاری از بیماران به منابع درد کمر مزمن تبدیل شوند. دیسک جریان خون محدود شده دارد و بنابراین پتانسیل بهبودی ذاتی ضعیفی نیز دارد. درمان‌های متعارف برای دیسک‌های دژنراسیون که شامل فیزیوتراپی، داروهای ضد التهابی و جراحی فیوژن ستون فقرات هستند، در طولانی مدت موثر نیستند و می‌توانند باعث به وجود آمدن عوارض شوند.
پی آر پی اینترا دیسکال یک روش سرپایی است که از سلول‌های پلاکت خون خود بیمار برای اصلاح مشکل زمینه‌ای سلامتی دیسک استفاده می‌کند، نه فقط کاهش علائم بیماری. پلاکتها “اولین پاسخ دهنده” بدن به هر آسیب هستند. آنها “عوامل رشدی” را حمل می‌کنند که باعث ایجاد سلول‌های بنیادی می‌شود که به بدن ما امکان رشد دوباره پوست، عضلات، تاندون‌ها و رباط‌های پاره شده را می‌دهد، اساسا اجازه می‌دهد که بدن خودش بهبود یابد. با این حال، در بسیاری از موارد بدن به اندازه کافی پلاکت برای ترویج بهبود کلی آزاد نمی‌کند. پس از همه‌ی اینها، پلاسما تنها 1٪ از ترکیب خون ما را تشکیل می‌دهد. به عنوان مثال، برای پلاکت‌ها بهبود یک خراش کوچک بسیار آسان است، اما التیام دادن عضله پاره برای آنها دشوارتر است.

کاربردهای پی آر پی

عارضه‌هایی که می‌توانند با روش پلاسمای غنی از پلاکت درمان شوند:

• کاهش درد
• تقویت مفصل
• تعمیر تاندون و رباط
• عملکرد بهبود یافته
• تندینوزیس
• کشش عضلانی
• فیبروز عضله
• آرتروز
• تاندینوپاتی
• بهبود نتایج جراحی

پی آر پی چه زمانی توصیه می‌شود؟

پی آر پی برای بیمارانی که از فتق دیسک فقراتی و درد پایین کمر مزمن رنج می‌برند زمانی توصیه می‌شود که گزینه‌های مدیریت محافظه کارانه مانند محدودیت فعالیت، داروها، فیزیوتراپی ، درمان کایروپرکتیک و تزریق استروئید شکست خورده است، یا هنگامی که تنها گزینه دیگری عمل جراحی است.

چگونگی تزریق پی آرپی برای درمان کمر درد و دیسک کمر

فرآیند درمان با پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) یک روش جدید و نو درمانی غیرجراحی است که با افزایش درازمدت بهبودی، درد و عوارض اسکلتی عضلانی را به طور طبیعی کاهش می‌دهد. این تکنیک در حال ظهور است و برای بسیاری از عوارض مانند آرتریت، تاندونیت و رگ به رگ شدن رباط‌ها و پارگی‌ها، پتانسیل امیدبخشی دارد.

پلاسمای غنی از پلاکت، که معمولاً با نام PRP شناخته می‌شود، خون انسان را که جدا شده و غلظت پلاکت‌ها را بالاتر از مقادیر طبیعی ایجاد می‌کند. پلاکت‌ها سلول‌های انعقادی خون هستند و علاوه بر آن، قدرت بالقوه‌ای در بهبود زخم‌های عضلانی، تاندون‌ها و رباط‌ها دارند. مطالعات نشان می‌دهند که عوامل رشدی که توسط پلاکت‌ها ترشح می‌شوند، به جبران سلولی کمک کرده و ممکن است فرآیند ترمیم بافت را افزایش داده و به بهبود بافت نرم کمک کنند. درمان با پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) معمولاً می‌تواند کمردرد مزمن را بهبود بخشد و به درمان کشیدگی عضلات و عوارض تخریبی کمک کند. همچنین، PRP می‌تواند مؤثر در بهبود غضروف و کاهش درد و ناتوانی در بسیاری از موارد آرتروز باشد.

در فرآیند PRP، مقدار کمی خون از بیمار گرفته می‌شود. سپس خون در یک سانتریفیوژ قرار داده می‌شود. سانتریفیوژ یک دستگاه است که با سرعت بالا خون را می‌چرخاند تا گلبول‌های قرمز و پلاکت‌های غلیظ را از یکدیگر جدا کند. پس از جداسازی، گلبول‌های قرمز دور انداخته می‌شوند و ما پلاسمای غلیظ حاوی پلاکت (PRP) را داریم که آماده استفاده در فرآیند درمان است.

فرآیند تزریق PRP معمولاً کمتر از یک ساعت طول می‌کشد. بخش غنی از پلاکت جمع‌آوری شده و سپس به تاندون، رباط، عضله، مفصل یا دیسک آسیب دیده تزریق می‌شود.به طور کلی، فرآیند PRP به عنوان یک روش درمانی غیرجراحی معرفی شده است و با استفاده از عوامل رشد موجود در پلاسمای غنی از پلاکت، می‌تواند بهبودی در برخی از عوارض اسکلتی عضلانی را تسریع کند. با این حال، زمانی که شما به پزشک خود مراجعه می‌کنید، او می‌تواند بر اساس وضعیت خاص شما و نیازهای درمانیتان، توصیه‌های خاصی را ارائه دهد. همچنین، برای اطلاعات دقیق‌تر و جزئی‌تر در مورد فرآیند PRP و کاربردهای آن، می‌توانید به یک پزشک متخصص مراجعه کنید یا منبع‌های معتبر و علمی را مطالعه نمایید.

نتایج چه هستند؟

از آنجا که پی آر پی از خون شخصی بیمار می‌آید، عوارض جانبی بسیار محدود هستند. اگر چه نتایج ممکن است متفاوت باشند، بسیاری از بیماران کاهش قابل ملاحظه درد و افزایش میزان حرکت در عرض دو هفته را گزارش کرده‌اند.