تنگی کانال نخاعی کمر: علایم و درمان بدون جراحی

تاریخ: ۴ آذر ۱۴۰۲

ابتدا باید توجه داشت که دو نوع تنگی نخاع وجود دارد، تنگی نخاع گردنی و تنگی نخاع کمری. اگرچه تنگی کانال نخاعی در منطقه کمر بیشتر رخ می‌دهد، اما تنگی کانال نخاعی در گردن عوارض و خطرات بیشتری دارد که در ادامه به آنها اشاره می‌شود. در تنگی کانال نخاعی در کمر، ریشه‌های عصبی نخاع در قسمت پایینی کمر تحت فشار قرار می‌گیرند و این باعث بروز علایم سندرم سیاتیک می‌شود، از جمله گزگز، مورمور، ضعف و کاهش حساسیت در اندام‌های پایینی از جمله مسیر انتشار علایم که از قسمت پایینی کمر، باسن، ران، ساق و پاشنه پاها می‌گذرد. به عبارت دیگر، تنگ شدن فضاهای قسمت فقرات، نخاع و اعصاب را تحت فشار قرار می‌دهد و باعث بروز تنگی کانال نخاعی می‌شود. در حدود ۷۵٪ موارد تنگی کانال نخاعی در منطقه کمر (مهره‌های کمری) رخ می‌دهد. لازم به ذکر است که در اکثر موارد، تنگی کانال نخاعی فشار روی ریشه‌های عصبی می‌آورد و این باعث درد در پشت پا می‌شود. نخاع درون یک کانال استخوانی قرار دارد که از پشت سر هم قرار گرفتن مهره‌ها تشکیل شده است. اگر به هر دلیلی این کانال تنگ شود، فضای مورد نیاز برای نخاع کاهش می‌یابد و فشاری بر آن وارد می‌شود. این فشار همچنین بر روی عصب‌هایی که از نخاع خارج می‌شوند و به اندام‌های پایینی می‌رسند، اثر می‌گذارد و باعث بروز علائم بیماری می‌شود. کانال نخاعی در هر بخشی از مسیر خود می‌تواند تنگ شود و این تنگی در منطقه گردنی و یا کمری علائم متفاوتی دارد.

هر یک از مهره‌های ستون فقرات دارای زواید استخوانی هستند که مسئول حفظ استحکام ستون فقرات و کانال نخاعی هستند. هر تنه مهره استخوانی به همراه ضمایم آن و دیسک بین مهره‌ای، یک سگمان ستون فقرات را تشکیل می‌دهند. کل سگمان‌ها با یکدیگر ارتباط دارند و یک کانال برای نزول اعصاب نخاعی از مغز به سمت پایین و همچنین منافذی در کنار هر سگمان برای خروج اعصاب مربوطه از آن ناحیه از کانال نخاعی فراهم می‌کنند. علاوه بر این، کل نخاع توسط پرده مغزی نخاعی نیز محافظت می‌شود. اگر این فضا کاهش یابد، فشاری بر روی نخاع ایجاد می‌شود و فرد مبتلا به تنگی کانال نخاعی کمر می‌شود.

تنگی کانال نخاعی چیست؟

هرکدام از این مهره های ستون فقرات زواید استخوانی دارند که سبب حفظ استحکام ستون فقرات و کانال نخاعی می شوند. هر تنه مهره استخوانی و ضمایم آن به همراه دیسک بین مهره ای آن یک سگمان ستون فقرات نامیده می شود. کل سگمانها بر روی یکدیگر کانالی را جهت نزول اعصاب نخاعی از مغز به پایین و همچنین منافذی در کنار هر سگمان جهت خروج اعصاب مربوطه آن ناحیه از کانال نخاعی فراهم می کنند. همچنین کل نخاع در مسیر توسط پرده ی مغزی نخاعی نیز محافظت می شود. کل سگمانها بر روی یکدیگر کانالی را جهت نزول اعصاب نخاعی از مغز به پایین و همچنین منافذی در کنار هر سگمان جهت خروج اعصاب مربوطه آن ناحیه از کانال نخاعی فراهم می کنند. همچنین کل نخاع در مسیر توسط پرده ی مغزی نخاعی نیز محافظت می شود، در صورتی که این فضا کم شود باعث فشار روی نخاع می شود و فرد مبتلا به عنوان تنگی کانال نخاع کمر می شود.

انواع تنگی کانال نخاعی

شروع بیماری تنگی کانال نخاعی با پیر شدن دیسک بین مهره ای است. با افزایش سن، دیسک بین مهره ای محتوای آب خود را از دست داده و چروکیده و کوچک میشود. کاهش ارتفاع دیسک موجب میشود مهره ها به یکدیگر نزدیک تر شوند و این نزدیک شدن مهره ها دو مشکل را ایجاد میکند. یکی اینکه سوراخ یا دهانه ای که بین دو مهره مجاور هم و در دو طرف آنها قرار دارد تنگ میشود. این دهانه ها محل خروج ریشه های عصبی از نخاع هستند. پس به این اعصاب فشار وارد میشود. مشکل دیگر اینست که با نزدیکتر شدن مهره ها به هم فشار بیشتری به مفاصل بین مهره ها وارد میشود که آنهم به نوبه خود موجب آرتروز و سائیدگی مفصل میشود .هر مفصلی که سائیده میشود شروع به ساختن استخوان های اضافه در اطراف خود میکند. همچنین لیگامان های اطراف مفصل هم کلفت تر میشوند. مفاصل بین مهره ای هم همین کار را میکنند. این استخوان های اضافی و لیگامان های کلفت شده هم دهانه بین مهره ای و هم کانال نخاع را تنگ تر میکند. مجموعه این عوامل موجب افزایش فشار بر روی ریشه های عصبی میشوند که در حال خروج از نخاع هستند. در بعضی افراد کانال نخاعی بصورت مادرزادی تنگ است. این وضعیت در مردان بیشتر دیده میشود و علائم آن معمولاً در سنین 50-30 سالگی بروز میکند. حال به تفضیل به انواع مهم تنگی کانال نخاعی می پردازیم:

تنگی فورامینال

همانطور که ذکر شد، اعصاب نخاعی هر ناحیه از منافذ جانبی (فورامن) که در دو طرف سگمان ستون فقرات وجود دارد، از کانال نخاعی خارج می شوند. عللی مانند  یک زایده استخوانی نابجا (استئوفیت) که در مواردی مانند دیسک بی مهره ای تخریب شده(دژنراتیو) بوجود می آید، می تواند ریشه عصب در حال خارج شدن از نخاع را تحت فشار قرار دهد و بدین ترتیب بیمار علایم ناشی از فشار روی عصب مانند بی حسی، درد، احساس ضعف و گزگز را در طول مسیر عصب مربوطه در اندام تحتانی همان سمت خواهد داشت. این نوع از تنگی به تنگی جانبی ستون فقرات نیز معروف است. که شایعترین علت تنگی کانال نخاعی نیز می باشد.  طی مطالعات حدود ۷۰درصد از تنگی فورامینال در قسمت پایینی کمر اتفاق می افتد. چرا که فشار بر روی دیسک و در نتیجه تشکیل زائده ی استخوانی ذکر شده در این قسمت بیشتر می باشد.

این نوع تنگی کانال نخاع کمر نیز بیشتر در قسمت تحتانی کمر اتفاق می افتد و عمدتا ناشی از دیسک بین مهره ای بیرون زده به همراه ضخیم شدن لیگامان فلاووم (لیگامانی که از داخل کانال سبب حفظ استحکام آن می شود) ایجاد می شود و سبب فشار بر روی اعصاب نخاعی می گردد.

 تنگی جانبی بعد از فورامن: بعد از خروج ریشه اعصاب از فورامن جانبی، در برخی موارد شاهد تحت فشار قرار گرفتن اعصاب نخاعی توسط زایده های استخوانی و دیسک بیرون زده جانبی خواهیم بود. که این مورد نیز جزو تنگی کانال نخاع کمر جانبی می باشد.

علت تنگی کانال نخاعی

دلایل گوناگونی را می‌توان برای تنگی کانال نخاعی برشمرد که بعضی از آنها عبارت‌اند از:

• بالا رفتن سن: رباط‌های (لیگامان‌های) بدن (بافت‌های اتصال دهنده محکم بین استخوان‌های ستون فقرات) در نتیجه پا به سن گذاشتن ضخیم می‌شوند. خارها (زائده‌های کوچک) روی استخوان‌ها و داخل کانال نخاعی ایجاد می‌شوند و دیسک‌های محافظ بالشتک مانند قرار گرفته بین مهره‌ها نیز به تدریج تحلیل می‌روند و متلاشی می‌شوند. درهم شکستن مفاصل فاست (سطح‌های صاف روی هر یک از مهره‌های تشکیل دهنده ستون فقرات) نیز شروع می‌شود. تمام این عامل‌ها به تنگی کانال نخاعی می‌انجامند.
• آرتروز: استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید دو گونه از آرتروز ستون فقرات و تأثیرگذار بر این بیماری هستند.
• وراثت: اگر کانال نخاعی از بدو تولد بسیار کوچک باشد، علائم تنگی کانال نخاعی در نخستین سال‌های دوره جوانی بروز می‌یابد. بدشکلی‌های ساختاری مهره‌های درگیر می‌تواند موجب تنگ شدن کانال ستون مهره ها بشود. به این نوع از بیماری تنگی کانال نخاع مادرزادی کمر می گویند.
• ناپایداری ستون فقرات یا اسپوندیلولیستزیس (لغزش مهره): لغزیدن رو به جلوی یک مهره روی مهره دیگر می‌تواند تنگی کانال نخاعی را به دنبال داشته باشد.
• تومورهای ستون فقرات: زائده‌های غیرطبیعی بافت نرم به واسطه‌ی ملتهب ساختن یا رشد بافت داخل کانال نخاعی مستقیماً بر آن تأثیر می‌گذارد و گاهی اوقات به باز جذب استخوان (از بین رفتن استخوان به دلیل فعالیت بیش از اندازه سلول‌های استخوانی خاص) یا جایگزینی استخوان و فروپاشی نهایی ساختار حمایت کننده ستون فقرات و تنگی کانال نخاعی می‌انجامد.
• ضربه یا تروما: تصادف و صدمه دیدن یا باعث از جا در رفتن ستون فقرات و کانال نخاعی می‌شود یا به شکستگی‌های ناگهانی و انفجاری‌ می‌انجامد که در پی آن، تکه‌های استخوان به درون کانال نخاعی نفوذ می‌کنند و باعث تنگی کانال نخاعی می شود.

علائم و نشانه های تنگی کانال نخاعی

این که چرا تنگی کانال نخاعی باعث ضعف و درد بیمار می‌شود، موضوع بسیاری از بحث‌ها و پژوهش‌های پزشکی کنونی را تشکیل می‌دهد. درد باسن یا پا و یا درد باسن تا پا، که یکی از علائم رایج این بیماری به شمار می‌رود، را می‌توان به فشردگی ساختارهای مویرگی رساننده خون به ریشه‌های عصبی ارتباط داد. در این بین، علائم تنگی کانال نخاعی گاهی اوقات پیامد مستقیم تحت فشار قرار گرفتن فیزیکی ریشه‌های اعصاب هستند. هر یک از این فرایندها باعث بروز اختلال در عملکرد ریشه‌های عصبی می‌شود و کارایی و مقاومت عصب‌ها را کاهش می‌دهد. برخی از افراد مبتلا به بیماری‌های تحلیل برنده‌ی ستون فقرات با هیچ علامتی مواجه نمی‌شوند، عده‌ای از درد خفیف کمر شکایت دارند و شماری دیگر حتی قادر به راه رفتن نیستند. بیماران دچار تنگی کانال نخاعی شدید به تدریج در باسن، ران یا پا متحمل دردی می‌شوند که در نتیجه ایستادن یا راه رفتن بروز می‌یابد و با استراحت کردن آرام می‌شود. بیمار گاهی اوقات از ضعف و پا درد رنج می‌برد بدون آن که شکایتی از درد پشت یا کمر داشته باشد. کرختی، گزگز پا و باسن و ضعف پایین تنه از علائم شدیدتر این اختلال به شمار می‌رود. قرار گرفتن در حالت‌ها و موقعیت‌های خاص، مانند خم کردن مهره‌های کمری و خم شدن رو به جلو، به دلیل افزایش فضای موجود برای عصب‌ها باعث فرونشستن علائم تنگی کانال نخاعی می‌شود. برای مثال، اکثر بیماران مبتلا به این عارضه می‌توانند دوچرخه سواری کنند و از سطحی شیبدار یا پله‌ها به راحتی و بدون بروز درد بالا بروند؛ آنان غالباً مسافت‌های طولانی را با تکیه کردن بر وسیله‌ای، مانند چرخ خرید، طی می‌کنند. با این وجود، بروز مجدد علائم موجب ناراحتی همین بیماران هنگام پایین آمدن از سراشیبی یا پلکان یا راه رفتن بدون تکیه به چرخ خرید می‌شود. وجود و شدت علائم تنگی کانال نخاعی به عامل‌های متعددی چون پهنای اصلی و اولیه کانال نخاعی، مستعد بودن عصب‌های درگیر و نیازهای عملکردی منحصر به فرد هر بیمار و توانایی وی در تحمل درد بستگی دارد.

شایع‌ترین نشانه تنگی کانال در کمر، در بیماران مراجعه کننده به کلینیک تخصصی کمردرد امید، درد پا(سیاتیکا) می باشد که ممکن است با موارد زیر همراهی داشته باشد:

• کمر درد در ناحیه پایین کمر
• بی حسی و گزگز پا
• محدودیت در راه رفتن

کمردرد ممکن است باشد و ممکن است وجود نداشته باشد. احساس درد و سوزش در باسن و اندام تحتانی بر اثر همان فشاری است که روی ریشه های عصبی وارد میشود. وقتی اعصابی که در حال خروج از نخاع و رفتن به اندام تحتانی هستند فشرده میشوند درد در محلی احساس میشود که آن اعصاب باید در نهایت به آنجا بروند. بطور مثال اگر عصبی که باید به پشت ساق رفته و حس آنجا را تامین کند تحت فشار قرار گیرد درد در پشت ساق احساس میشود. وقتی فشار به عصب بیشتر میشود کارکرد حرکتی عصب هم مختل میشود.عضلاتی که آن عصب به آنها میرسد ضعیف میشوند و فرد احساس ضعف و سنگینی در هر دو اندام تحتانی میکند. ممکن است بیمار کلاً توانایی بالا آوردن مچ پایش را از دست بدهد و موقع راه رفتن پایش را روی زمین بکشد.

دردی که ناشی از تنگی کانال نخاعی کمر باشد بصورت دردی که در پاها هنگام راه رفتن ایجاد شود و با استراحت، درد بهبود یابد؛ تحت عنوان کلادیکیشن دو علت عمده عصبی و عروقی برای آن مطرح می باشد. هرچند که در هر دو مورد استراحت سبب بهبود درد می شود، اما درد در موارد عصبی،  برخلاف موارد عروقی، تنها با متوقف شدن بهبود نمی یابد و لزوما بیماران جهت کاهش فشار بر روی اعصاب نخاعی باید بنشینند تا درد تسکین یابد. و هرچه مدت راه رفتن افزایش یابد، درد بیمار نیز افزایش می یابد. خم شدن به جلو و نشستن از مواردی هستند که بعلت افزایش قطر کانال نخاعی سبب بهبود درد پا و سایر علایم در این بیماران می شوند ولی پس از بازگشت به حالت قبلی درد ادامه می یابد.

مشخصه  دردهای ناشی از تنگی کانال نخاعی به قرار زیر می‌باشد:

• پیشرفت آرام علایم در طول زمان
• درد بیمار ثابت نیست و دوره های بهبودی نیز دارد
• در فعالیت های خاصی نظیر راه رفتن و یا حالات خاصی مثل ایستادن، ایجاد می‌شوند
• بهبودی با خم شدن به جلو، نشستن و یا خوابیدن

تشخیص ضایعات نخاعی : تنگی کانال نخاع

پزشک پرسش‌هایی را در زمینه تجربه علائم و سابقه پزشکی بیمار مطرح می‌کند و چنانچه احتمال دهد که بیمار دچار تنگی کانال نخاعی شده است، معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. بعضی از علائم مدّ نظر پزشک عبارت‌اند از:

• کرختی، ضعف، احساس گرفتگی یا درد در پاها، ران یا انتهای پا به حدی که راه رفتن را دشوار سازد.
• درد منتشر شونده در پا
• عملکرد غیرطبیعی روده و یا مثانه
• نقص عملکرد جنسی
• فلج شدن کامل یا جزیی پا در موارد وخیم که یک فوریت پزشکی محسوب می‌شود و بیمار به سرعت مورد درمان قرار می‌گیرد.

ضمناً پزشک احتمال ابتلا به عارضه‌های دیگری، مانند آرتروز زانو یا مفصل ران، اختلال‌های سیستم عصبی یا اختلال‌های قلب و رگ‌های خونی، را نیز در نظر می‌گیرد که علائم مشابهی دارند. به علاوه روماتولوژیست به منظور تشخیص و تعیین شدت عارضه و وخامت آن، دستور انجام آزمایش‌های دیگری را نیز می‌دهد که معمولاً عبارت‌اند از:

تصویر برداری

تصویربرداری‌های مختلف مانند ام آرآی، سی تی اسکن و در گذشته میلوگرام، بعد از بررسی بالینی و معاینه پزشک، برای تشخیص تنگی کانال نخاع استفاده می‌شوند. زیرا علایم بیماران و ضعف اندام تحتانی آن‌ها به طور مستقیم با حالت‌های فیزیکی و فشاری که بر روی کمر وارد می‌شود، مرتبط است. بنابراین، بیماران ممکن است دوره‌هایی از افزایش یا کاهش علایم را تجربه کنند و نیازی به مشاهده علایم در زمان معاینه نیست. با استفاده از تصویربرداری، پزشکان قادرند تغییراتی که در ساختار نخاع و فشار بر روی آن رخ می‌دهد را تشخیص دهند و از طریق این اطلاعات، تشخیص و درمان مناسب را ارائه کنند.

درمان تنگی کانال نخاعی

درمان بیماری تنگی کانال نخاعی بر اساس شدت علایم و اقدامات تشخیصی انجام شده، در کلینیک تخصصی کمردرد امید بر اساس رویکرد درمان پلکانی می باشد. که به ترتیب شامل اقدامات درمانی کمتر تهاجمی و غیر جراحی ،عمل بسته و بلوک عصبی ستون فقرات و کمر و در نهایت معرفی به جراح مغز و اعصاب، می باشد. اساس درمان این بیماران با توجه به شدت علایم، درمان غیرجراحی تنگی کانال نخاعی کمر می باشد که شامل موارد زیر می باشد:

• آموزش ورزش برای تنگی کانال نخاعی و تغییر فعالیت ها
• انجام فیزیوتراپی تخصصی (مانیپولاسیون، ماساژ درمانی، مگنت تراپی، لیزردرمانی، استفاده از کمربند طبی)
• انجام عمل بسته و بلوک عصبی کمر

درمان اولیه: وضعیت بدن

حالت اندامی مناسب و حفظ شکل صحیح و طبیعی ستون فقرات مهم‌ترین اقداماتی هستند که از سوی بیمار برای درمان این عارضه انجام می‌شوند. کمر (قوس کمری) بخش اعظم وزن بدن را تحمل می‌کند، بنابراین مراقبت از آن مانع آسیب دیدن مهره‌ها، دیسک‌ها و بخش‌های دیگر ستون فقرات می‌شود. احتمالاً بیمار باید تغییراتی را در شیوه ایستادن، نشستن و خوابیدن معمول خود ایجاد کند و نحوه‌ی صحیح بلند کردن اشیاء و خم شدن را فرابگیرد. همچنین با ترک دخانیات و داشتن وزنی متناسب با قد و ساختار بدن می‌توان سرعت پیشرفت بیماری تنگی کانال نخاعی را آهسته ساخت.

دارو

• داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs):مانند آسپرین، ناپروکسین و ایبوپروفن جهت کاهش التهاب و تسکین درد تنگی کانال نخاعی تجویز می‌شوند.
• مسکن: مانند استامینوفن درد را تسکین می‌دهند اما اثر ضدالتهابی NSAIDs را ندارند. مصرف طولانی مدت ضد دردها و NSAIDs باعث بروز مشکلات کلیوی و کبدی و زخم معده می‌شود.
• استروئیدها: برای کاهش ورم و التهاب اعصاب تجویز و به صورت خوراکی در مقدار بسیار کم طی یک دوره درمانی پنج روزه مصرف می‌شود. مزیت استروئید این است که درد را ظرف 24 ساعت تسکین می‌دهد. داروی استروئیدی گاهی داخل ناحیه تحت فشار قرار گرفتن عصب و کانال نخاع در صورت شدید بودن درد تنگی کانال نخاعی تزریق می‌شود.
• تزریق داروی استروئیدی در فضای اپیدورال: این عمل با حداقل تهاجم با هدف کاهش تورم و التهاب عصب‌های ستون فقرات شامل تزریق کورتیکواستروئید و عامل بی‌حس کننده و ضد درد درون فضای اپیدورال ستون فقرات می‌شود. درد حدود 50% بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی پس از تزریق تسکین می‌یابد، اگرچه این اثر معمولاً موقتی است. این تزریق‌ها را، در صورت نتیجه‌بخش بودن، می‌توان تا سه بار در سال تکرار کرد.
• تزریق در مفصل فاست: این عمل با حداقل تهاجم، تزریق کورتیکواستروئید و عامل ضد درد و بی‌حس کننده درون مفصل فاست دردناک را شامل می‌شود؛ این تزریق یا درون کپسول مفصل یا بافت پیرامون کپسول مفصل انجام می‌شود.

تغییر فعالیت‌ها و اصلاح الگوهای حرکتی

به بیماران گوشزد می شود تا از فعالیت ها و حرکاتی که سبب تشدید درد ناشی از تنگی کانال نخاع کمر می شوند اجتناب کنند. همچنین استفاده از عصا یا واکر جهت این بیماران با توجه به خم شدن به جلو حین استفاده از آنها و همچنین کاهش فشار به کمر، توصیه می شود. در هنگام نشستن نیز از صندلی های دارای پشتی متحرک استفاده نمایند.

**فیلم ورزش های کمر موجود است و بزودی در این لینک قرار داده می شود**

فیزیوتراپی تخصصی

فیزیوتراپی مانند آنچه که در ورزش درمانی گفته شد، با تقویت عضلات شکمی و عضلات ستون فقرات سبب کاهش فشار بر روی کمر و کاهش علائم تنگی کانال نخاع می شود. از طرفی استفاده از طب سوزنی و لیزردرمانی به انعطاف پذیری ستون فقرات و کاهش علایم بیمار کمک می کند.در کلینیک تخصصی کمردرد امید، استفاده از پزشکان دوره دیده مانیپولاسیون و انجام ماساژ های درمانی تخصصی سبب گردیده تا با جااندازی مفاصل فاست دچار تغییر شکل شده، در برخی بیماران تنگی کانال جانبی، علایم این بیماران برای همیشه بهبود یابد.

کمک به تنگی کانال نخاعی با کایروپراکتیک

به طور سنتی، تنگی کانال نخاعی با جراحی درمان می‌شد. امروزه بسیاری از بیماران به دنبال روش‌های جایگزین برای درمان، از جمله مراقبت کایروپراکتیک یا درمان‌های دستی هستند. یکی از روش‌های اولیه درمان که کایروپراکتیک برای درمان تنگی مجرای نخاعی استفاده می‌کند، دستکاری ستون فقرات (درمان دستی) است، تکنیکی که از حرکات ملایم دست برای تغییر دقیق موقعیت‌های مهره‌های ستون فقرات استفاده می‌کند. دستکاری ستون فقرات فشار را از ستون فقرات برمی‌دارد و به کاهش درد و ناراحتی کمک می‌کند. دستکاری ستون فقرات، با اصلاح مشکل واقعی، به جای تسکین درد، مانند داروهای مسکن، کمک می‌کند تا تنگی نخاع را در منبع درمان کند.

در مقایسه با روش‌های سنتی درمان، روش درمانی کایروپراکتیک مزایای بسیاری دارد.

• غیر تهاجمی است: مراقبت‌های کایروپراکتیک شامل هیچ روش جراحی تهاجمی نیست. در واقع، درمان‌های کایروپراکتیک می‌تواند بدون ایجاد وقفه در زندگی روزمره بیمار انجام شود.
• به زمان بهبودی نیازی ندارد: از آنجایی که دستکاری‌های ستون فقرات شامل هیچ روش جراحی نیستند، بنابراین هیچ زمان ریکاوری یا بهبودی وجود ندارد، و این به این معنی است که بیمار نیازی به گرفتن مرخصی از محل کار خارج نداشته و هیچ زمانی صرف خوابیدن در رختخواب در انتظار بهتر شدن نمی‌شود.
• بدون استفاده از داروهای مسکن اعتیادآور است: متخصصان طب فیزیکی یا کایروپراکتیک داروهای ضد درد را به هیچ دلیلی تجویز نمی‌کنند. در عوض، آنها برای درمان‌های کایروپراکتیک برای رهایی بیماران ار درد استفاده می‌کنند.
• طبیعی است: همه چیز در مورد مراقبت کایروپراکتیک برای بیماران جوان و پیر طبیعی و ملایم است.

تحریک نخاع

تحریک نخاع یک روش مدیریت تهاجمی درد است که شامل جراحی کاشت یا القای یک دستگاه الکتروتراپی بر روی نخاع می‌شود. در این روش، یک دستگاه کاشته می‌شود که سطوح پایین جریان الکتریکی را به قسمت پشتی نخاع وارد می‌کند تا احساس درد را متوقف کند. تحریک کننده‌های نخاعی ممکن است یک سیستم کاملا ایمپلنتی یا یک سیستم با یک منبع قدرت خارجی باشند. تحریک نخاعی اغلب برای درمان نوروپاتی یا بیماری عصبی (درد نوروپاتیک یا درد عصب) از سندرم جراحی برگشتی شکست‌خورده یا رادیکولوپاتی استفاده می‌شود. تحریک نخاعی نشان داده است که یک درمان موثر طولانی مدت برای درد کمر است.

ورزش درمانی

ورزش های کششی خاصی در جهت افزایش انعطاف پذیری ستون فقرات و تقویت عضلات شکمی و عضلات اطراف ستون فقرات در جهت کاهش فشار بر روی کمر، از جمله اهداف آموزش ورزش کمر به بیماران می باشد که در مرکز جامع توانبخشی امید توسط متخصصین حرکات اصلاحی به بیماران آموزش داده می شود. جهت اطلاعات بیشتر به بخش ورزش درمانی سایت مراجعه نمایید.

درمان PRP: داروی احیا کننده

پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) و تزریق وریدی پلاکت حاوی ترکیبات درمانی از خون شما، به طور طبیعی توانایی بهبود خود بدن را افزایش می‌دهند. استفاده از PRP برای ترمیم جراحات مفصلی، تاندونی، رباطی و عضلانی، به دلیل شناخته شدن خوب در ورزشکاران حرفه‌ای، بسیار معروف است. روش‌های درمانی تزریق پلاکت بسیار موثر هستند، زیرا اثر تحریکی بر روی سلول‌های بنیادی در منطقه مورد نظر دارند و باعث می‌شوند سلول‌های بنیادی بهتر در بهبود بافت‌های آسیب دیده عمل کنند.

اوزون تراپی پزشکی

تنگی کانال نخاعی حاد شونده، رایج‌ترین دلیل برای تجویز جراحی کمر به افراد بالای 65 سال سن است. اما با توجه به جامعه ستون فقرات آمریكا، عمل جراحی همیشه ضروری نیست.

از داروها و فیزیوتراپی تا تزریق‌های استروئید، پزشکان کمر به طور سنتی به مراقبت محافظه‌کارانه برای راه‌های غیر تهاجمی حیاتی جهت کمک به بیماران در درمان علائم تنگی نخاع روی آروده‌اند. این روش درمان، تزریق ازن نامیده می‌شود. اوزون تراپی پزشکی (پی آر پی) یک درمان زیر پوستی است که ازن (O3) را به یک ناحیه مشکل‌ساز وارد می‌کند. زیر پوستی به معنی این است که درمان از طریق پوست انجام می‌شود.

یک ماده ضدعفونی‌کننده موثر، ازن یک فرم قوی از اکسیژن است. ازن مانند اکسیژن سوپرشارژر است و به عنوان یک درمان اکسیداتیو طبقه‌بندی می‌شود. در غلظت‌های پایین‌تر، گاز تولید شده توسط یک ژنراتور ازن (چه در محیط پزشکی، که ازن درجه پزشکی را تولید می‌کند، و یا از طریق یک ژنراتور خانگی که آب و یا نفت را ازونات می‌کند) دارای بوی بسیار قوی و حتی ناخوشایند است؛ همین‌طور، این ماده برای قدرت مبارزه قوی خود در برابر میکروارگانیسم‌ها مانند باکتری‌ها و قارچ‌ها شناخته شده است.

عمل بسته و بلوک عصبی کمر و تزریق اپیدورال از طریق فورامن

در این روش بیماران پس از کاندید شدن جهت تزریق اپیدورال کمر، در اتاق عمل سرپایی، بدون نیاز به بستری و بیهوشی، با بی حسی موضعی و زیر هدایت تصاویر همزمان و زنده فلوروسکوپی، تزریق داخل کانال نخاعی، در منطقه دارای التهاب، انجام می شود و مسیر درد بیمار بلوک میگردد و التهاب ناحیه برطرف می گردد. در برخی بیماران مراجعه کننده حتی تا سه بار تزریق ممکن است جهت رفع التهاب و درد نیاز باشد. بهبود درد شدید و حاد بیماران توسط این روش، به بیمار امکان انجام ادامه فیزیوتراپی و ادامه درمان تنگی کانال نخاع را می دهد.

جراحی باز و دکمپرسیون

در برخی بیماران با توجه به شدت تنگی کانال نخاع و علایم بیمار و طبق نظر پزشک (مانند بیماران با دیسک کمر پاره شده و بیرون زده شدید)، از همان ابتدا توصیه به جراحی تنگی کانال نخاع کمری می شود. همچنین در صورت شکست درمان های پلکانی غیرجراحی در صورت انجام آن طبق رویکرد صحیح، اقدام درمانی نهایی جراحی باز کمر و برداشتن فشار از کانال نخاعی یا ریشه ی عصبی درگیر می باشد.

اکثر موارد ابتلا به تنگی کانال نخاعی مادرزادی و اکتسابی با روش های بدون جراحی حرکات اصلاحی، ورزش، استفاده از بریس و کمربند طبی(در صورت صلاحدید پزشک) و…. موفق به کاهش و رفع علائم بیماری می شوند و تنها تعادای کمی از بیماران که علائم و نشانه های بیماری در آنها بهبودی نیافته است نیاز به عمل جراحی پیدا می کنند. روش درمان بستگی به علت تنگی کانال نخاعی دارد. تنگی کانال نخاعی در بارداری باید مورد توجه قرار بگیرد و حتما باید تخت مراقبت های پزشکی باشد.