مزایای ارتوکین تراپی چیست؟ کاربردها و مراحل ارتوکین تراپی

ارتوکین (یا رگنوکین) روشی است که در آن خون بیمار گرفته و دستکاری می‌شود و سپس به عنوان یک داروی ضد التهاب، برای کاهش درد مزمن و استئوآرتروز مجدداً به بدن تزریق می‌گردد. این روش درمانی برای درمان پارگی منیسک، با عنوان «سلول درمانی» برای آرتروز و همچنین ACL پاره شده و برای درمان آسیب غضروفی MCL ناشی از صدمات ورزشی، مورد استفاده قرار می گیرد. ارتوکین، روشی برای درمان این آسیب‌ها و همچنین درد مزمن، بدون استفاده از دارو یا مواد خارجی است. این یک روش بیولوژیکی بوده و از پروتئین ها و فاکتورهای درمانی خود بدن استفاده می کند.

ارتوکین تراپی چیست؟

ارتوکین تراپی، شکلی از تزریق درمانی است که باعث تحت کنترل درآوردن و تقویت مکانیزم دفاعی طبیعی بدن در مقابل التهاب شده و به منظور کاهش درد و بهبود عملکرد به کار می‌رود. این فرایند شامل گرفتن خون بیمار و آماده کردن خون به نحوی است که بتوان پروتئین‌های ضد التهاب و فاکتورهای رشد (سرم خون) رابه مفاصل یا تاندون‌ها و سایر بافت‌های نرم، تزریق کرد. این درمان منجر به کاهش درد شده و بهبودی طبیعی را افزایش می‌دهد.

به نظر می‌رسد بیشترین ارزش ارتوکین درمانی، در بهبود استئوآرتروز باشد. استئوآرتروز به طور خاص مفصل ران و زانو را درگیر می‌کند. درمان در درجه اول بر پروتئینی به نام «اینترلوکین ۱» (IL1) متمرکز است. این پروتئین با اتصال به گیرنده‌های سیتوکین خاص، در ایجاد التهاب نقش دارد. IL1 با اتصال به این گیرنده‌ها باعث ایجاد فرآیند التهاب می‌شود. به محض آغاز شدن این فرایند، درد همراه با آن ایجاد می‌گردد و تمام مواد شیمیایی موجود در فرآیند التهابی، به تخریب بیشتر مفصل می‌پردازند و باعث تشکیل بافت زخم در بافت‌های نرم می‌گردند.

ارتوکین تراپی، یک آنتاگونیست ‏IL-1 را آزاد می‌کند که این آنتاگونیست اتصال IL1 را بلوک می‌کند و این امر از وقوع فرایند التهاب پیشگیری می‌نماید. در عین حال باعث آزاد شدن فاکتورهای رشد در این ناحیه می‌گردد تا تخریب بافت‌های موجود در آن ناحیه (به عنوان مثال غضروف مفصل) را به حداقل برساند. در واقع برای بهبود و ترمیم این بافت‌ها تلاش می‌کند.

عمل ارتوکین تراپی چیست؟

در این عمل، خون از رگ بیمار گرفته می‌شود و تحت شرایط خاصی فراوری می‌گردد. خون در دمای ۳۷ درجه قرار می‌گیرد که این امر باعث تحریک تولید پروتئین ضد التهاب گیرنده -۱- اینترلوکین (IL-1Ra) می‌شود. پروتئین در آزمایشگاه استخراج می‌گردد و در آمپول ریخته می‌شود و سپس به شکل تزریقی، در دسترس پزشک قرار می‌گیرد. سرم به دست آمده مجدداً در ناحیه ای از بدن بیمار که دچار درد است، مانند مفاصل، تزریق می‌گردد. تزریق‌ها ۱ تا ۲ بار در هفته انجام می‌شوند و به بیمار توصیه می‌شود تا ۴۸ ساعت از ورزش شدید خودداری کند.

پلاسمای غنی شده با پلاکت یا ارتوکین تراپی؟

تزریق PRP یک روش درمانی است که در آن غلظت بالایی از پلاکت‌های درون زا ( از بدن خود شما)، به ناحیه آسیب دیده خاصی تزریق می‌شود تا واکنش درمانی طبیعی بدن را تحریک کند. در طی این روش، خون شما گرفته شده و در سانتریفیوژ قرار می‌گیرد تا پلاسمای غنی از پلاکت را از سایر اجزای خون جدا کند. سپس این پلاسما با استفاده از راهنمایی تصاویر سونوگرافی تزریق می‌گردد.

در اینجا چندین تفاوت اساسی در میان این دو روش درمانی ذکر شده است:

در هر دو روش، خون از بدن گرفته می‌شود اما در یک روش بخش ضد التهاب خون کشیده می‌شود و در روش دیگر بخش پیش التهابی کشیده می‌شود. واضح است که این دو روش درمانی به هیچ وجه نمی‌توانند با یکدیگر ترکیب شوند.

روش درمانی ارتوکین به اینترلوکین IL-1 حمله می‌کند. همانطور که وضعیت دژنراتیو یا فرسودگی در مفصل ادامه پیدا می‌کند، سیستم ایمنی، اینترلوکین ۱ بیشتری برای شکستن بافت مرده، در حال مرگ یا بیمار، تولید می‌کند تا راه را برای تولید بافت جدید باز کند. با این حال در مفاصل فرسوده یا بیماری دیسک، ممکن است سیستم ایمنی بدن بافت‌های بیشتری نسبت به میزانی که بتوانند مجدداً ساخته و جایگزین کند را خراب کند. در نتیجه سیستم ایمنی بدن، غضروفی که بدن شما به آن نیاز دارد را نابود می‌کند.

در مقابل PRP حاوی عوامل درمانی یا فاکتورهای رشد است. بیایید برخی از فاکتورهای رشد و کارهایی که در بدن انجام می‌دهند را بررسی کنیم:

• فاکتور رشد مشتق از پلاکت (PDGF)، پروتئینی است که به کنترل رشد سلولی و تقسیم سلولی، بخصوص در رگ‌های خونی کمک می‌کند. وقتی خون بیشتر (و اکسیژن بیشتری که سلول‌های خون حمل می‌کنند) به ناحیه دچار آسیب یا زخم برسد، درمان بیشتری فراهم می‌شود.
• فاکتور رشد تغییر دهنده بتا (یا TGF-ß) یک پلی پپتید است و در بازسازی بافت اهمیت بسیاری دارد.
• فاکتورهای رشد مشابه انسولین، عوامل «سیگنال دهنده» هستند. آنها با دادن سیگنال به سیستم ایمنی برای آغاز بازسازی بافت، به تغییر محیط مفصل آسیب دیده از وضعیت بیماری به وضعیت سلامتی، کمک می‌کنند.
• فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) پروتئین مهمی است که باعث انتقال اکسیژن درمان کننده به بافت آسیب دیده ای می شود که ممکن است گردش خون در آن، آسیب دیده یا ناکافی باشد.
• فاکتور رشد اپیدرمال که نقش مهمی در مکانیزم‌های ترمیم بافت دارد.

PRP همچنین برای از بین بردن بافت مرده یا در حال مرگ و ممانعت از تخریب بیش از حد غضروف توسط سیستم ایمنی بیش فعال، عمل می‌کند. اما PRP باعث ایجاد همزمان بافت جدید نیز می‌گردد.

در درمان با سلول‌های بنیادی می‌توان سلول‌ها را از مغز استخوان یا بند ناف گرفت. سلول‌های بنیادی همچنین ظرفیت از بین بردن بافت‌های مرده و پیشگیری از فعالیت تخریبی بیش از حد سیستم ایمنی را دارند و همچنین می‌توان با وارد کردن سلول‌های بنیادی به یک ناحیه آسیب دیده، یک واکنش درمانی قوی‌تر و سریع‌تر را ایجاد نمود.

چه مواردی در انتخاب روش ارتوکین درمانی برای یک فرد نقش دارند؟

از شما خواسته می‌شود برای بررسی اینکه چقدر برای انجام این نوع تزریق درمانی مناسب هستید، با یک پزشک قرار ملاقات ترتیب دهید.

به طور طبیعی اگر دچار آرتروز خفیف، متوسط یا حتی شدید باشید و بخواهید از انجام عمل جراحی خودداری کنید، ممکن است کاندیدای مناسبی برای این روش درمانی باشید. همچنین اگر دچار تاندونیت مزمن یا پارگی رباطی باشید که تمام گزینه‌های درمانی دیگر در بهبود آن شکست خورده‌اند می‌توانید برای این درمان کاندید مناسبی باشید.

اگر من کاندیدای مناسبی برای ارتوکین تراپی باشم چطور؟

اگر معیارهای مربوط به ارتوکین درمانی را داشته باشید، از شما خواسته می‌شود برای دادن خون به یک کلینیک مراجعه کنید و طی یک دوره ۴ هفته ای، تحت ۴ تزریق قرار بگیرید. این تعداد، بسته به وضعیت بدن یا پاتولوژی شما متفاوت است.

مزایای استفاده از  ارتوکین درمانی چیست؟

مزایای استفاده از ارتوکین درمانی شامل موارد زیر است:

• عوارض جانبی بسیار نادر
• ضد التهاب
• احیا کنندگی
• کاهش درد
• بهبود تحرک
• مزایای طولانی مدت

تاثیرات ارتوکین درمانی تا چه مدت باقی می‌ماند؟

ماندگاری هر یک از تاثیرات، به وضعیت فردی بیمار بستگی دارد و مدت زمان متفاوتی باقی خواهد ماند. شدت جراحت، طول مدت زمان درمان را تعیین می‌کند. روند بهبودی بلافاصله پس از تزریق سلول‌ها به بدن آغاز می‌شود. اثربخشی درمان به توانایی بیمار در دنبال کردن مراقبت‌های پس از درمان بستگی دارد که می‌تواند شامل توانبخشی گسترده برای تقویت نواحی باشد که تحت تاثیر قرار گرفته‌اند.

پیگیری پس از ارتوکین درمانی چیست؟

پزشک به همراه چند فیزیوتراپیست متخصص کار می‌کند که با عبور دادن شما از یک مسیر خاص پس از انجام تزریق، بهبودی شما را تضمین کرده و از کسب بهترین نتیجه ممکن از این نوع درمان، اطمینان حاصل کنند. فیزیوتراپیست همچنین عوامل بالقوه موجود قبل از عمل که ممکن است در درجه اول در بروز مشکل شما مشارکت داشته باشند را ارزیابی می‌کند و به دنبال اصلاح این موارد خواهد بود.

ارتوکین تراپی چه زمانی توصیه می‌شود؟

اگر از عفونت حاد یا تب رنج می‌برید، این روش درمانی به شما توصیه نمی‌شود. اگر در سه روز گذشته دچار اسهال شده‌اید؛ هفته قبل آنتی بیوتیک مصرف کرده‌اید؛ یا در چهار هفته گذشته واکسینه شده باشید، این درمان برای شما مناسب نیست. ارتوکین تراپی ترجیحاً برای درمان بیمارانی که سلامت عمومی پایدار و ثابت دارند، استفاده می‌‌شود.

ممکن است چه تعاملاتی با سایر درمان‌ها رخ دهد؟

سرم ارتوکین هیچگونه تعامل منفی شناخته شده‌ای با سایر داروها یا روش‌های درمانی نخواهد داشت.

چند تزریق درمانی مورد نیاز است؟

تعداد تزریق‌های تقویت کننده بستگی به شدت آسیب مفاصل، درد کمر یا ماهیچه یا آسیب دیدگی تاندون دارد.

 آیا می‌توان ارتوکین درمانی را تکرار کرد؟

 از نظر پزشکی درمان می‌تواند تا هر زمان و در هر میزانی که لازم باشد تکرار شود.

چه عوارض جانبی ممکن است رخ دهد؟

ارتوکین درمانی به دلیل منشاء اتولوگ آن، یعنی گرفته شدن خون از بدن خود بیمار، توسط او به خوبی تحمل می‌شود و عوارض جانبی بسیار نادری دارد. گاهی اوقات ممکن است عوارض جانبی ناشی از خود تزریق رخ دهد.