قرص کمر درد: بهترین قرص و دارو برای رفع کمر درد چیست؟

تاریخ: ۲۲ آبان ۱۴۰۲

درد کمر معمولا بعد از مدتی به صورت خود به خودی از بین می رود. در بیشتر موارد علت وقوع درد مشخص نیست. بنابراین به آن درد غیراختصاصی کمر می گویند. اگر درد کمر برای مدتی طولانی ادامه داشت یا بازگشت داشت، معمولا درمان آن دشوار است. درمان کمر درد بسته به فاکتور های مختلفی است که شامل تستهای تشخیصی می شود. در بسیاری از موارد تجویز قرص های مسکن و ضد التهاب که سبب کاهش و توقف پیشرفت بیماریهای التهابی می شوند، بخش مهم از برنامه درمانی کمر درد به حساب می آیند. بسته به تشخیص شما، درمان های پزشکی می توانند یک یا بیشتر از این داروها را شامل شوند.

این قرص ها، شامل قرص های مسکن، شل کننده های عضلانی و ضد افسردگی بدون نیاز به نسخه و قرص هایی است که نیاز به تجویز پزشک دارند. از آنجایی که این قرص ها می توانند اثرات جانبی داشته باشند، بخصوص زمانی که برای مدت زمان زیادی مورد استفاده قرار می گیرند، نباید به صورت مداوم مورد استفاده قرار گیرند و باید طی مدت کوتاهی آنها را مصرف کرد؛ مثلا تنها وقت هایی که درد خیلی شدید می شود. به علاوه، مسکن ها تنها تاثیرات محدودی در درمان کمردرد های غیراختصاصی دارند.

قرص هایی برای کمر درد

در صورتی که داروهای دردهای خفیف به درستی مصرف شوند، ممکن است سبب کاهش التهاب و درد شوند. این قرص‌ها قادر به کامل برداشتن درد نیستند، اما می‌توانند در کنترل آن کمک کنند. مسکن‌ها تنها برای درمان‌های فعال مانند ورزش و حرکات توصیه می‌شوند. به عنوان مثال، برای کاهش درد شدید کمر یا کمک به انجام حرکات بیشتر. با این حال، به دلیل خطراتی که با آنها همراه هستند، نباید آنها را برای مدت طولانی مصرف کنید.

آسپیرین

ترکیبات آسپرین مسکن های بدون نیاز به نسخه ای هستند که به کاهش دردهای خفیف و کمر درد کمک می کنند. اثرات جانبی اصلی آن وقوع مشکلات معده بخصوص ایجاد زخم های با یا بدون خونریزی می باشد. اگر باردار هستید، نباید از آسپیرین استفاده کنید. در حقیقت نباید از هیچ دارویی استفاده کنید، مگر اینکه آنرا با متخصص زنان و زایمان خود، در میان گذاشته باشید.

داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDها)

داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) شامل داروهای مسکن بدون نیاز به نسخه مانند ایبوپروفن و ناپروکسن هستند. قبلاً این قرص‌ها تنها با نسخه قابل دسترسی بودند. NSAIDها در کاهش دردهای مرتبط با فشارها و التهاب‌های عضلانی موثر هستند. با این حال، باید توجه داشت که در صورتی که سن شما بالا است، NSAIDها ممکن است عملکرد کلیه را کاهش دهند. مصرف بیش از حد این داروها ممکن است منجر به مشکلات کلیوی شود. همچنین، در صورت بارداری نباید از آنها استفاده کنید.

تجویز قرص های درد غیر مخدر

آنالژزیک های غیر مخدر (آنالژزیک به معنی مسکن است) درد را در محل آسیب مورد هدف قرار می دهند. آنالژزیک ها درمان های بسیار خوبی برای دردهای مزمن خفیف تا متوسط هستند. تیلنول و آسپرین پر استفاده ترین آنالژزیک های بدون نیاز به تجویز هستند. قرص های آنالژزیکی که نیاز به نسخه از پزشک دارند شامل NSAIDهایی مثل کاپروفن، فنوپروفن، کتوپروفن و سالینداک می شوند. برای آنکه هر گونه اثرات جانبی ممکن را کم کنید : به مدت ۱۵ تا ۳۰ دقیقه پس از مصرف قرص دراز نکشید، از نور مستقیم خورشید پرهیز کنید، لباس های محافظت کننده بپوشید و از کرم ضد آفتاب استفاده کنید. در صورتی که باردار هستید از استفاده این قرص ها خودداری کنید.

قرص های درد مسکن

در صورتی که احساس درد شدید می‌کنید، ممکن است پزشک شما برای شما قرص‌های مسکنی مانند کدئین و مورفین تجویز کند. مسکن‌ها به دلیل خاصیت بی‌حس کنندگی سیستم عصبی مرکزی، تأثیر مسکن دارند. قدرت و مدت تسکین درد در هر یک از این داروها متفاوت است. مسکن‌ها ممکن است عوارض جانبی مانند تهوع، استفراغ، یبوست و خواب آلودگی یا آرامش را ایجاد کنند. این عوارض قابل پیش‌بینی هستند و می‌توان از آنها پیشگیری کرد. اقدامات پیشگیری معمول شامل عدم استفاده همزمان از داروهای خواب‌آور و ضدافسردگی همراه با مسکن‌ها، خودداری از مصرف الکل، افزایش مصرف مایعات، رژیم غذایی پرفیبر و استفاده از مواد ملین یا مسهل برای درمان یبوست است.

شل کننده های عضلانی

اگر گرفتگی عضلانی دارید، شل کننده های عضلانی می توانند به تسکین درد شما کمک کنند، اما نشان داده شده است که آنها تنها به میزان کمی می توانند موثر باشند. آنها همچنین خطر بالای خواب آلودگی و افسردگی را با خود به همراه دارند، مصرف طولانی مدت آنها توصیه نمی شود؛ معمولا تنها سه یا چهار روز مصرف آنها توصیه می شود.

ضدافسردگی ها

در حقیقت کمر درد معمولا علامتی رایج از افسردگی است و می تواند نشان دهنده وجود آن باشد. ضدافسردگی ها می توانند فشارهای احساسی که منجر به ایجاد علائم کمر درد می شوند را فروکش کنند. نکته مهمی که باید ذکر شود آنجاست که به نظر می رسد که واکنش های شیمیایی در سلول های عصبی که افسردگی را تحریک می کنند نیز می توانند مسیرهایی در مغز را کنترل کنند. به نظر می رسد برخی از قرص های ضد افسردگی درد را کاهش میدهند که احتمالا بخاطر این است که واکنش های شیمیایی داخل سلول های عصبی را تحت تاثیر قرار می دهند. برخی از انواع ضدافسردگی ها نیز می توانند قرص های خواب آور خوبی باشند. اگر به دلیل کمر درد برای خوابیدن دچار مشکل شده اید، ممکن است پزشک شما برای بازگرداندن خواب نرمالتان، قرص های ضدافسردگی تجویز کند. ضد افسردگی ها می توانند اثرات جانبی متعددی داشته باشند؛ مثل خواب آلودگی، کاهش اشتها، خشکی زبان و خستگی.

کرم های موضعی

اگر کمر درد در بافت های نرم باشد، شاید استفاده از مرهم، پماد یا کرم هایی که بصورت بدون نیاز به نسخه تحت نام های آسپرکریم، بن گری، کاپزاین پی، ایکالیپتامینت، داغ خنک و زوستریکس هستند، بتواند در کاهش درد شما موثر باشد. گرچه این کرم های موضعی که از طریق عناصر فعال مختلفی که روی مفاصل محیطی مثل دست ها و زانوها تاثیر دارند، کار می کنند، ممکن است برای درد کمر نیز مفید و بی خطر باشند.

کورتیکواستروئیدها

این داروهای سریع الاثر، که شبیه به کورتیزونی که بدن تولید می‌کند هستند، برای کنترل التهاب استفاده می‌شوند. اگر التهاب به علت بیماری‌های التهابی سیستمیک مانند پلی میالژی روماتوئید یا آرتریت روماتوئید کمر ایجاد شده باشد، پزشک شما ممکن است مستقیماً کورتیکواستروئید را به مفصل ملتهب تزریق کند.

داروهای  اصلاح کننده بیماری ضد روماتیسمی

داروهای  اصلاح کننده بیماری ضد روماتیسمی (DMARDها) از طریق اصلاح آهسته مسیر بیماری التهابی کار می کنند. DMARDهای متفاوت ممکن است برای شماری از شکل های مختلف آرتریت که ممکن است ستون فقرات را تحت تاثیر خود قرار دهد، استفاده می شود؛ شامل آرتریت روماتوئیدو اسپوندیلیت انکیلوزان و آرتریت سوریاتیک.

اصلاح کننده های پاسخ بیولوژیکی

جدید ترین دسته داروهایی که برای آرتریت روماتوئید و چند شکل التهابی دیگر آرتریت مورد استفاده قرار گرفته اند، عوامل بیولوژیکی هستند. در حال حاضر هشت عامل تایید شده توسط وزارت دارو و غذا (FDA) می باشند؛ هر کدام از آنها یک مرحله از فرایند التهاب را مسدود می سازند، بدون اینکه تمام سیستم ایمنی را مهار کنند. علاوه بر آرتریت روماتوئید، ممکن است عوامل بیولوژیکی دیگری نیز برای درمان آرتریت جوانان، اسپوندیلیت انکیلوزان و آرتریت سوریاتیک مورد استفاده قرار گیرند.

قرص های نقرس

بعضی از داروهایی که برای نقرس استفاده می شوند، برای این طراحی شده اند تا جهت کاهش حملات درد مفصلی و التهاب، سطوح اوریک اسید خون را کاهش دهند. سایر این داروها برای تسکین درد و التهاب ناشی از یک حمله مزمن طراحی شده اند. بسیاری از افرادی که نقرس دارند، از هر دو نوع قرص استفاده می کنند.

قرص های فیبرومیالژی

پزشک ها داروهایی از کلاس های مختلف را برای درمان فیبرومیالژی تجویز می کنند. تنها سه مورد از این دارو ها (قرص های ضد صرع پره گابالین(لیریکا) و دو ضد افسردگی، دولوکستین(سیمبالتا) و میلناسیپران(ساولا))، برای درمان فیبرومیالژی، مورد تایید FDA هستند. بسیاری از دیگر داروها برای درمان فیبرومیالژی، بدون تایید FDA  مورد استفاده قرار می گیرند؛ چرا که در کارآزمایی های بالینی نشان داده شده است که آنها می توانند اثرات مختلفی داشته باشند. این داروها شامل بعضی از ضدافسردگی های دیگر، شل کننده اهیا عضلانی و آنالژزیک ها می شوند.

درمان های تزریقی

درصورتی که سایر درمان ها برای کمر درد شما نتوانستند اثرات تسکینی داشته باشند، اغلب درمان های تزریقی پیشنهاد می شوند که شامل تزریق مسکن ها یا داروهای بی حس کننده ای شامل موارد زیر هستند:

• بی حس کنن کننده های موضعی
• استروئیدها
• سم بوتولینم (بوتاکس)

 در  صورتی که مشکل ناشی از ریشه های اعصاب، تاندون ها و لیگامان هایی باشد که آسیب دیده اند یا برای کاهش التهاب یا بی حسی درد  باشد، بسیاری از این قرص ها فرايندهای ترمیمی طبیعی بدن را تحریک می کنند. داروهای مختلف به جاهای مختلفی تزریق می شوند: برای مثال به بافت عضلانی، مستقیما به بافت در مجاورت عصب، لیگامنت یا دیسک نخاعی، به مفاصل نخاعی یا به فضای بین کانال نخاعی که به نام فضای اپی دورال شناخته می شود.

یافته تحقیقاتی موثقی مبنی بر تاثیرگذاری انواع مختلف تزریقات در درمان درد غیراختصاصی کمر وجود ندارد. گرچه اثرات جانبی آن بسیار نادر است، اما می توانند منجر به عوارض جدی شوند. برای مثال اگر یک داروی بی حسی به نقطه ای اشتباه تزریق شود، می تواند سبب ایجاد فلج تنفسی شود که تنفس را سخت می کند. تزریقات انجام شده به نواحی اطراف نخاع نیز می تواند منجر به عفونت شوند.