راهکارهای کنترل عوارض بیماری تنگی کانال نخاعی چیست؟

تاریخ: 22 آبان 1402

اگر تنگی کانال نخاعی دارید، ممکن است منتظر باشید و امیدوار باشید که خود به خود از بین برود. یا ممکن است تمریناتی را انجام دهید اما نمی‌دانید که به اندازه کافی انجام می‌دهید یا نوع مناسبی از ورزش را انتخاب کرده‌اید یا خیر. سرانجام ممکن است از خود بپرسید که آیا باید به جراحی فکر کنم یا خیر. در این مواقع از چه کاری باید خودداری کنید یا چه کارهایی را باید متوقف کنید؟ و چه باید بکنید؟

زندگی با تنگی کانال نخاعی (بایدها و نبایدها)

اگر شما دچار تنگی کانال نخاعی هستید، پزشک شما احتمالاً در مورد راهکارهایی که می‌توانید برای مدیریت درد کمر و پا و بهبود توانایی راه رفتن خود انجام دهید با شما صحبت کرده است. فیزیوتراپیست شما می‌تواند برنامه ورزشی ویژه‌ای را برای بهبود دامنه حرکت نخاعی (ROM) و قدرت شما طراحی و به شما آموزش دهد. همچنین، او می‌تواند به شما نشان دهد که چگونه می‌توانید وضعیت بدن خود را تنظیم کنید تا توانایی کنترل علائم خود را بهبود بخشید. ممکن است در این برنامه تمرین‌هایی برای تقویت و افزایش انعطاف‌پذیری منطقه تنگی کانال نخاعی نیز شامل شود.

با این حال، در مواجهه با مشکلات کمردرد، یادگیری کارهایی که باید انجام ندهید به همان اندازه مهم است که یاد بگیرید چه کارهایی را باید انجام دهید. اگرچه در کلیت، در صورت وجود درد کمر، باید از انجام بعضی از فعالیت‌ها پرهیز کنید، اما تنگی کانال نخاعی یک بیماری خاص است که نیازمند رعایت قوانین خاص خود است. برای مدیریت بهتر بیماری خود، باید کارهایی که باید انجام دهید و کارهایی که نباید انجام دهید را درک کنید و رعایت کنید.

نبایدهای تنگی کانال نخاعی

منتظر نمانید تا علائم از بین بروند

اگر افرادی را می‌شناسید که مبتلا به کمر درد هستند، ممکن است منتظر بمانید و امیدوار باشید که علائم شما نیز از بین برود. اما علائم تنگی کانال نخاعی نسبت به بسیاری از دلایل دیگر کمردرد متفاوت است. تنگی کانال نخاعی یک بیماری پیشرونده است که در صورت عدم درمان، نه تنها از بین نمی‌رود بلکه بدتر می‌شود.

پیشرونده بودن بیماری به این معنا نیست که نتوانید کاری انجام دهید. شرکت کردن در یک برنامه ورزشی اغلب به بهبود تحرک و کاهش درد کمر و پا کمک می‌کند. انجام تمرین‌هایی برای بهبود قدرت و دامنه حرکتی شما می‌تواند در پیشرفت بهبودی و کاهش درد به شما کمک کند.

یکی از بهترین و موثرترین راه‌ها برای مدیریت تنگی کانال نخاعی، مانند سایر بیماری‌ها، مراقبت از آن است.

فقط به دنبال درمان التهاب نباشید

تنگی ستون فقرات به دلیل تنگ شدن کانال ستون فقرات شما ایجاد می‌شود و این تنگ شدن می‌تواند اعصاب منتهی به پاهای شما را تحریک کند. علائم بیماری معمولاً با راه رفتن بدتر و با نشستن یا خم شدن به جلو بهتر می‌شوند. هنگامی که اعصاب شما تحریک می‌شود، ممکن است ملتهب شوند و مصرف داروهای ضد التهاب می‌تواند به طور موقت وضعیت شما را بهبود بخشد.

اعتماد به داروهای ضد التهابی برای مدیریت تنگی کانال نخاعی ممکن است علائم شما را بدتر کند و سرعت پیشرفت محدودیت‌های حرکتی را افزایش دهد. بنابراین، استفاده از روش‌های درمانی دیگر برای تقویت عضلات و جلوگیری از آسیب بیشتر ضروری است.

برای درمان مؤثر بیماری خود، باید بیومکانیک ستون فقرات خود را تغییر داده و نحوه حرکت آن را بهبود ببخشید. این امر می‌تواند از طریق ورزش و تصحیح وضعیت حمل انجام شود.

فقط ورزش‌های انعطاف پذیر انجام ندهید

از زمان‌های گذشته افراد مبتلا به تنگی ستون فقرات فقط تمرینات خمشی را که ستون فقرات را به جلو خم می‌کند انجام می‌دادند. چرا؟ زیرا این موقعیت باعث افزایش قطر کانال ستون فقرات شما می‌شود و تصور می‌شود این فشار باعث تحریک اعصاب نخاعی می‌شود.

اما افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی علاوه بر تمرینات خمشی می‌توانند از خم شدن به عقب با یک تمرین به نام کشش ایستاده پایدار کمر بهره مند شوند. این تمرین می‌تواند به آرامی بر روی دیسک‌های ستون فقرات فشار وارد کند، آن‌ها را از کانال نخاعی و اعصاب دور کند تا فضای بیشتری به آن‌ها بدهد. در مورد نحوه انجام تمرینات تقویت کننده نخاع و اینکه آیا این تمرین‌ها برای شما مفید هستند یا خیر، با فیزیوتراپیست خود صحبت کنید.

به جراحی فکر نکنید

وقتی برای اولین بار به شما تشخیص تنگی کانال نخاعی داده شد، پزشک ممکن است در مورد گزینه‌های درمانی با شما مشورت کرده باشد. یکی از روش‌های درمانی موجود برای تنگی کانال نخاعی جراحی ستون فقرات به نام لامینکتومی کمر است که برای برخی از افراد مبتلا به این بیماری می‌تواند مفید باشد. با این حال، مطالعات نشان می‌دهد که فیزیوتراپی نیز می‌تواند نتایج طولانی مدتی که با جراحی مقایسه می‌شود را داشته باشد. به عبارت دیگر، فیزیوتراپی می‌تواند به همان اندازه که جراحی اثربخش باشد، نتایج مشابهی در بهبود و کاهش علائم تنگی کانال نخاعی به ارمغان بیاورد.

با اینکه ممکن است نتایج این دو روش درمانی مشابه باشد، اما خطرات مرتبط با جراحی معمولاً بطور قابل توجهی بیشتر از مواردی است که هنگام شرکت در یک برنامه درمانی فیزیوتراپی فعال با آن‌ها مواجه می‌شوید.

مطمئناً عمل جراحی ممکن است برای بعضی از مبتلایان به تنگی کانال نخاعی مورد نیاز باشد و با رسیدن بیماری به آن نقطه، مزایای عمل معمولاً از خطرات آن بالاتر می‌رود. اما قبل از اینکه تنگی کانال نخاعی شما به آن نقطه برسد، در صورت بروز هرگونه نگرانی، از فکر کردن به جراحی دست بردارید و در یک برنامه فعال برای درمان بیماری خود شرکت کنید. گزینه‌های تهاجمی‌تر مانند تزریق استروئید اپیدورال یا جراحی در صورت نیاز می‌تواند در زمان مناسب خود انجام شود.

بایدهای تنگی کانال نخاعی

همه این تمرینات کم برخورد هستند، اما توصیه می‌شود قبل از ایجاد هرگونه تغییر چشمگیر در شیوه زندگی، با ارائه دهنده خدمات درمانی خود صحبت کنید و توصیه می‌شود از او بپرسید که آیا ورزش خاصی برای درمان علائم تنگی کانال نخاعی شما مناسب‌تر است یا خیر.

ایروبیک در آب

ورزش در آب به ویژه برای درمان تنگی کانال نخاعی، بسیار مفید است. زیرا آب قدرت فشار دادن به ستون فقرات را دارد و باعث تقویت عضلات کمر می‌شود. فعالیت‌های ایروبیک در آب و شنا هر دو برای درمان تنگی کانال نخاعی در ناحیه کمر و گردن مفید هستند. با شرکت در این فعالیت‌ها، می‌توانید عضلات کمر خود را تقویت کرده و در عین حال فشار واقع بر ستون فقرات را کاهش دهید. این تمرینات همچنین به بهبود عملکرد مفاصل و افزایش انعطاف‌پذیری کمک می‌کنند. برای استفاده حداکثری از این روش‌ها، مهم است که تحت نظر متخصصان و مربیان مجرب ورزش در آب فعالیت کنید و توصیه‌ها و راهنمایی‌های آن‌ها را رعایت کنید.

پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری

دو روش ورزشی عالی برای افرادی هستند که نیاز دارند تدریجاً فعالیت بدنی خود را افزایش دهند. دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی در زمین‌های مسطح در آغاز ورزش، بسیار ایده‌آل هستند. این ورزش‌ها می‌توانند با سرعت و مسافت محدود، ضربان قلب شما را بالا ببرند و عضلات شما را فعال کنند، اما به اندازه‌ای که نفس کشیدن برشود. این ورزش‌ها امکان افزایش تدریجی فعالیت بدنی را فراهم می‌کنند و به شما اجازه می‌دهند در حدی که نفس کشیدن دشوار نشود، ضربان قلب خود را بالا ببرید و عضلات خود را مورد تمرین قرار دهید. دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی در زمین‌های مسطح به شما فرصت می‌دهند به تدریج قدرت و استقامت خود را افزایش دهید و به‌طور کلی بهبود حالت فیزیکی خود را تجربه کنید.

کشش زانو به سمت قفسه سینه

می‌توانید این تمرین را روی یک تشک یوگا یا کف فرش انجام دهید.

1. به پشت دراز بکشید و بدن خود را صاف کنید.
2. به آرامی زانوها را خم کرده و آن‌ها را به سمت سینه خود بکشید.
3. زانوهایتان را در آغوش بگیرید و اجازه دهید عضلات کمر شما ریلکس شوند.
4. به مدت ده ثانیه در این وضعیت بمانید و سپس به آرامی پاهای خود را به سمت پایین بیاورید.

در هر ست سه تا پنج بار این حرکت را تکرار کنید، و در طول روز چندین ست آن را انجام دهید. علاوه بر این، این تعداد دفعات این تمرین را می‌توانید افزایش دهید و به سه تا پنج تکرار در هر ست برسانید و در هر ست پاهایتان را عوض کنید. این تمرین به ویژه برای تنگی کانال نخاعی کمر (پایین کمر) مفید است.

شراگ شانه

این کار را به این صورت انجام دهید؛

1. به راحتی روی یک صندلی یا چهارزانو روی زمین بنشینید.
2. شانه‌های خود را به آرامی بلند کنید تا تیغه‌های شانه‌هایتان به هم برسند.
3. این حالت را به مدت دو نفس نگه دارید، سپس شانه‌های خود را پایین بیاورید.

این تمرین را پانزده تا بیست بار تکرار کنید و چند بار در روز آن را انجام دهید. از طرف دیگر، این تمرین را می‌توان با بالا بردن شانه‌ها و سپس چرخاندن آن‌ها به عقب و برگشت به موقعیت شروع انجام داد. حفظ موقعیت لازم نیست، بلکه این جنبش است که این تمرین را به یک حرکت مفید تبدیل می‌کند. این حرکت را در سه ست با 10 تکرار انجام دهید. این تمرین بیشتر برای کسانی که تنگی کانال نخاعی گردن دارند، مفید است.

کشش کبرا

این تمرین ممکن است برای افرادی که به شدت اضافه وزن دارند دشوارتر باشد اما فواید قابل توجهی برای تقویت ماهیچه‌های کمر دارد.

1. روی زمین به شکم دراز بکشید و دست‌هایتان را در موازات بدنتان قرار دهید.
2. نوک زبان خود را به سقف دهان خود بچسبانید.
3. تیغه‌های شانه خود را به هم نزدیک کرده و دست‌های خود را به عقب برده و از کف زمین بلند کنید.
4. به طور همزمان، کمر خود را به سمت کف زمین قوس دهید، سر خود را بالا آورده و پاهایتان را بلند کنید.
5. دست‌ها و پاها را صاف نگه دارید، نگاهتن به جلو باشد.
6. این موقعیت را به مدت ده ثانیه نگه دارید. ده بار یا هر اندازه که می‌توانید حرکت را تکرار کنید.

ارائه دهنده خدمات درمانی شما می‌تواند تمرینات بیشتری را برای کمک به درمان علائم تنگی کانال نخاعی به شما ارائه دهد. آن‌ها همچنین می‌توانند تمرینات بدنی هدفمندی را به شما آموزش دهند تا بتوانند در مدیریت علائم و کاهش احتمال صدمات ناشی از تنگی ستون فقرات کمک بیشتری کنند.

سایر اقدامات مفید

در رابطه با تمرین‌های فوق، اقدامات دیگری نیز وجود دارد که می‌توانید برای کمک به مدیریت و درمان علائم تنگی کانال نخاعی و همچنین جلوگیری از آسیب‌دیدگی استفاده کنید.

• از یک پشتی که به طور صحیح می‌تواند از کمر شما محافظت کند استفاده کنید و اطمینان حاصل کنید که می‌توانید راحت بخوابید. برای این کار ممکن است نیاز باشد کمی بیشتر هزینه کنید تا یک تشک بهتر برای خود تهیه کنید، اما این یک سرمایه گذاری مهم در سلامتی و آسایش شما خواهد بود.
• حفظ وضعیت قرارگیری مناسب. خمیده بودن کمر از روی عادت باعث ایجاد فشار بیش از حد بر روی عضلات کمر شما می‌شود که فشار را بر روی ستون فقرات شما افزایش می‌دهد. این کار می‌تواند باعث افزایش درد، احساس سوزن سوزن شدن و بی‌حسی شود.
• از مکانیک مناسب بدن استفاده کنید. هنگام بلند کردن اجسام سنگین و حتی متوسط، مراقب باشید که وضعیت بدن شما در حالت صحیحی باشد. همیشه هنگام بلند کردن اجسام با عضلات پاهایتان استفاده کنید، نه کمر و از پیچ خوردن در حین بلند کردن خودداری کنید تا از وارد آمدن آسیب‌های ناتوان‌کننده به کمرتان جلوگیری شود.

مدیریت علائم تنگی کانال نخاعی شما نیاز به یک تلاش مداوم دارد، اما می‌تواند نیاز شما به عمل جراحی را کاهش دهد. همچنین باعث می‌شود آسیب‌هایی که به دلیل ضعف عضلات در هنگام انجام فعالیت‌های بدنی به کمرتان وارد می‌شود کاهش یابد.

حرف آخر

اگر با تنگی کانال نخاعی کمر زندگی می‌کنید، امیدوار نباشید که بیماری‌تان به طور کامل از بین برود. تنگی ستون فقرات یک بیماری پیشرونده است، اما با تمرین‌های مناسب می‌توان علائم آن را بهبود بخشید. انجام این تمرینات بسیار مهم است و فقط از داروهای ضد التهابی استفاده نکنید. استفاده از تمرینات مناسب نیز مهم است، و فیزیوتراپیست شما می‌تواند شما را به سمت بهترین تمرینات خمشی و همچنین تمرینات پایدار کمری برای علائم و بیماری خاص شما راهنمایی کند. سرانجام، اگر از فیزیوتراپی خسته شده باشید، معمولاً بهتر است که عمل جراحی را به تعویق بیندازید و رویکردهای درمانی کم‌تهاجمی و به همان اندازه مؤثر را دنبال کنید.